1
banu yelkovan
-
-
2bugünkü yazısını çok beğendim, çok kıskandım. ben de böyle yazabilmek isterdim.
--- alinti ---
takım yaratmanın iki aşaması var. biri taktik açıdan bir takım yaratmak, diğeri de psikolojik. ülkemizde geçerli olansa ikincisi.
sizin iyi bir teknik direktör olduğunuzu varsayarak (ki hepimiz öyleyiz), elinizdeki takıma göre taktiği belirlediğinizi ya da daha şanslıysanız kafanızdaki taktiğe göre transferler yaptığınızı, belirlediğiniz taktiği oyuncularınıza aktarmak için antrenmanlar yaptığınızı, futbolcularınızın antrenmanlarda kaytarmadığını, hepsinin her maçta optimal seviyede oynamak için elinden gelen çabayı gösterdiğini, defans olarak dengeli, oyunu kurma açısından becerikli, skoru yakalama açısından bitirici br takım olduğunuzu, takımınızın top ayaktayken yaratıcı, top rakipteyken baskıcı, defansta kademeli, kontrataklarda hızlı olduğunu kabul ediyorum. a planınız, b planınız, gerekirse c planınız bile var. sahaya forması çıksa ilk üçe girecek bir takım olmanıza rağmen hiç havalara girmeden mücadelenizi ediyorsunuz, 1-0’a filan tenezzül etmiyorsunuz. en iyi savunmanız saldırı. kanatları kullanıyorsunuz, göbekten bastırıyorsunuz, altıpas içinde affetmiyorsunuz. evet bu sizsiniz.
yeter mi? yetmeeeez...
bu ülkede kazanan bir takım yaratmak için önce kazanmalısınız. hep kazanmalı. bir mağlubiyetin futbolda çok da önemi olmadığını düşünen bir almansanız mesela, geçmiş olsun. skibbe mesela, bence tamamen bu ülkenin bu anlamsız dinamiklerini bilmediği ve bizim için yeterli kısalıkta bir sürede öğrenemediği için gitti. bizimkiler yurtdışına gidince uyum süreci deriz, adaptasyon deriz, türkiye’den kendisine yemek yapsın diye, misal annesini götürmesini filan anlayışla karşılarız, takıma giremeyince veryansın ederiz ama buraya gelenler farklıııı... bir kere yabancı’. yok haşa, biz ırkçı değiliz, bak zencileri ne kadar çok severiz. bıdı bıdı...
biz duygusal’ insanlarız cümlesinin alt metni, beni motive et, beni öv yoksa küserim’ anlamına gelir. pire için yorgan yakmak deyimi konvertibıl’ değildir. bu yüzden sizin teknik direktörlükteki taktik beceriniz yetmez. bu yüzden abilerin motivasyonu, cevat hocalar’a duyulan sevgi şampiyonluk kazandırır. bu yüzden medyanın gözünde, hocanın’ bek kadar değeri yoktur. çünkü bu ülkede forma çıksa oynar, gerekirse cevat hoca da şampiyon olur. cevat hoca’nın başarısını küçümsemek için değil, bakış açısını özetlemek için.
bizdeki maç skorları da maçı yansıtmaz bilir misiniz? nice beraberlikler vardır, aslında takımlardan biri maçı domine etmiş, maçın bir anında talihsiz bir gol yemiştir, nice farklı galibiyetlerde aslında kazanan fazlaca bir şey yapmadan, ilk gole kadar kas kas’ taktiğiyle oynayan rakibin direnci kırıldığı için fark gelmiştir. maç skorlarının bile’ psikolojik olduğu bir ülkeyiz vesselam.
bu yüzden bir koç olarak, oyuncularınıza sadece sahada oynayacakları taktiği değil, kazanan olmanın sırrını, bunda bir nebze cesaret, bolca kendine güven, kazanma arzusu kadar kaybetmeme tutkusu olduğunu da öğretmelisiniz. kontrollü bir hırs. sinirden rakibe daldırmayan, öfkeden kendi formasını yırttırmayan, maçtan sonra gözlerini aça aça konuşturmayan. bir noktada, mağlubiyeti hazmetmeyi de öğretmelisiniz. 90 dakika mağlubiyeti kabul etme, ama 91. dakikada da kabullen. üzül, ama öfkelenme. sorumluluk al, en azından galibiyette aldığın kadar. ders al. hatta ağla... açılırsın...
maç sonu konuşmaları
maç sonunda mustafa sarp’ın konuşmasını ben çok beğendim. derli toplu buldum, “premier lig’de maç seyrederken futbolculuğumdan utanıyorum” cümlesini de müthiş bir otokritik. beğenmeyenler de oldu ama görüşüm değişmez. futbolcular konuşmalı. futbolculara, “takım arkadaşını, taktiği, hocayı, hakemi, yöneticileri eleştirme” şeklinde basit bir kural getirip serbestce konuşmalarına izin verilmeli. geriye konuşacak ne mi kalıyor? illa eleştireceklerse kendilerini eleştirmek mesela ya da övmek. olumlu olanı söylemek. zor mu? kabul etmek gerekirse, bu ülkede evet.
--- alinti ---
kaynak : www.radikal.com.tr -
3
-
4http://tinyurl.com/yhchmej
linkteki yazısında futbolun endüstriyeliğinden başlayıp, ekonomik krizin fransa'yı ve ülkemizi nasıl etkilediğiyle devam edip, türkiye kupasının grup statüsü gereksizliğini eleştirerek bitirmiştir. hep olduğu gibi yine okunası yazmıştır. ha ayrıca sıfatına hayran olduğumunun* adamı meriç tunca'yı okuyup, onun satılmış patronlarına para kazandıracağınıza oturun banu yelkovan, feridun düzağaç, tanıl bora vs vs okuyun da içinizdeki futbol sevgisi ölmesin. -
5
-
6bugun radikaldeki köşesinde harika bir yazı yazmış.
''bize ‘üzülmek’ yetmez, içimizi rahatlatmak için illa ‘üzmemiz’ lazım.''
http://www.radikal.com.tr/...amp;ArticleID=991376 -
7(bkz:http://www.radikal.com.tr/...amp;ArticleID=991376 ) bu yazısında öyle basit bir söz vardır ki yılın özeti:
'ya galatasaray’ın tek gerçek sorunu sakatlıklarsa?' -
8bugun yazdigi ali sami yen'e veda yazisini okuyunuz, okutunuz.
http://www.radikal.com.tr/...1&CategoryID=103 -
9muthis bir yazi, son paragrafa dikiz..
--- alıntı ---
üç yaşına basmak üzere olan bir oğlum var. iyi bir insan olsun istiyorum. dürüst olsun. çalışkan olsun. büyüklerini saysın. küçüklerini sevsin. sevildiğini ve ona her zaman güvenen bir ailesi olduğunu bilsin. ama o, ailesine değil, en çok kendine güvensin. her zaman elinden gelenin en iyisini yapan bir insan olsun. elinden gelenin daha azıyla yetinmesin. değerleri olsun. gerekirse uğruna her şeyini feda edebileceği değerleri. eğilmesin, bükülmesin. kimseden fayda ummasın, kol kanat dilenmesin... fikri, vicdanı, irfanı hür olsun...
paylaşmayı bilsin. ödünç aldığını geri vermeyi unutmasın. doğru bildiğini yapmaktan çekinmesin. konuşmak kadar, dinlemeyi de önemsesin. dünyanın en iyi hatibi de olsa, dinlemenin konuşmaktan daha değerli olduğunu öğrensin. kibar bir insan olsun. başkalarına değer versin. dedikodu yapmasın. zor da olsa her zaman doğruyu söylesin. oyun oynayacaksa, adil oynasın. kuralına göre, centilmence oynasın. işler zora girince mızıkmasın. ne hak yesin, ne hakkını yedirsin...
olur olmaz şikâyet etmesin. zırt pırt ağlamasın. affedici olsun. sahip olduklarına şükretmeyi bilsin. sabırlı olsun. tabii mümkünse akıllı, yetenekli ve şanslı da... etrafta küçük padişahlar gibi dolaşan çocuklardan olmasın... hani her istediği alınan, her dediği yapılan... hastalanmasın diye misafirlere galoş ikram edilen, sadece çizgi film seyredilen evlerde yaşayan... o uyanmasın diye alçak sesle konuşulan ama kendisi bar bar bağıran... yok valla, o evlerden olmadı, olmasın bu ev. benim oğlum, saltanatın bittiğini, bu ev sınırları içinde ya da dışında padişah olamayacağını anlasın.
ha buna karşılık birey olduğunu da bilsin. bu ailenin bir ferdi olduğunu, sözünün dinlenmesi için 18 yaşına gelmesi gerekmediğini, mantıklı bir şey söylüyorsa kabul edeceğimizi, tehlikeli bir şey yapıyorsa pek tabii engelleyeceğimizi, tehlike arzetmeyen her şeyin başkalarını rahatsız etmiyorsa serbest olduğunu, ona ‘koşma düşersin’ bile demeyeceğimizi, aksine koşmasını ve düşerse bir şey olmayacağını görmesini istediğimizi bilsin... bu ev sınırları içerisinde ne anne-baba olmanın abartıldığını, ne çocuk olmanın azımsandığını düşünmesin...
şımarık olmasın benim oğlum. arsız olmasın. dağıtırsa, toplamak zorunda olduğunu bilsin. kadın-erkek işi diye bir ayrım olmadığını, ‘su getir’ derse o suyun başından aşağı döküleceğini, başka çocuğun elindeki oyuncağı çekip almasına izin vermeyeceğimizi, insan gibi almayı bilmiyorsa, o oyuncaktan kusur kalacağını tahmin etsin. hak ve sorumluluğun kol kola yaşadığını, sorumluluklarını üstlenmeden haklarının olamayacağını anlasın. ne 8, ne 18 yaşında silahla oynamasın benim oğlum. içki içecekse kendi bilir ama ağzıyla, adabıyla içsin.
yapması gereken bir işi yaptığı için övünmesin. gerim gerim gerinmesin. bizim ailede dürüstlüğün ve çalışkanlığın meziyet sayılmadığını, herkesin zaten öyle olması gerektiğini beklediğimizi bilsin. düşene bir tekme de o vurmasın. köşeyi dönmeyi beceri saymasın. başarının eşiğinden atlayınca kavuşulacak bir kapı değil, basamak basamak çıkılacak bir merdiven olduğunu ama her çıkışın bir de inişi olabileceğini unutmasın. haksızsa özür dilemeyi bilsin ama abartmasın. varsın biraz naif olsun ama yalaka olmasın.
gündem ne, sen ne yazmışsın demeyin. duydum ki “tt are-na’dakilerin babaları belli değildir” diyenler olmuş, en azından anneleri kim bilsinler istedim.
--- alıntı ---
http://www.radikal.com.tr/...1&CategoryID=103 -
10son yazısıyla duygulandırmıştır. hakikaten etkileyici olmuş. eline, aklına, kalemine sağlık.
edit: son yazısı mı emin olamadım. yazı budur: http://ligtv.com.tr/...px?r=1&hid=85787 -
11bugünkü yazısının ilk paragrafı;
"öyle bir hava var ki, sanki barcelo-na’yı beğenmek suç, arsenalli sevmek günah. güzel bir futbol maçının peşindeki futbol dilencisi olduğunu söylemek dalga konusu: “başka kapıya dilo” diyorlar, yüzüne değilse bile gıyabında. barcelona’nın yeni adı ‘dilenci mıknatısı’."
tamamı ise;
http://www.radikal.com.tr/...1&CategoryID=103
sanırım alt lig sendikası müdavimi gizliden.ama barcelona ve livorno = dilenci mıknatısı.dön yolundan sevgili banuka :( -
12"futbol dilencisi" gibi salak bir tanıma karşı güzel bir yazı yazmıştır: http://www.radikal.com.tr/...1&CategoryID=103
-
13
-
14twitter'ındaki fotoğraflardan biri:
http://twitter.com/...photo.com%2F10078698 -
15
-
16küçük bir başucu kitabı şeklinde kullandığım yazısı.
banu yelkovanın okumaya değer. beynine ellerine sağlık.
http://www.radikal.com.tr/...mp;ArticleID=1037046 -
17güzel bir yazısı için :
http://www.radikal.com.tr/...ap_denize_at-1138213
galatasaraylı bir yazara umarım bir ultraslan da böyle güzellemeler yazdırır diyecem ama umudum hiç yok. -
18
-
19gördüğüm en güzel instagram paylaşımlarından birin imza atmış olan ablamız. bayıldım tek kelimeyle...
https://www.instagram.com/...&taken-by=banuka
(bkz: sen kimsin be)
