33
14 haziran fenerinköpeğispor galatasaray maçı sonrası dayak yemiş gibiydim. moralim dip yapmıştı. pazartesi günü hayata konsantre değildim. 1 paket sigara bitirdim.
akşam işten döndüm, evde oturamadım. ruhum sıkıldı. aklıma sürekli nando geldi. huzurum iyice kaçtı. çektim formamı giydim şortumu. koşmaya başladım. tüm kinimi, ümitsizliğimi, bitkinliğimi, korkumu yok edene kadar koştum. ben hayatımda bu kadar uzun süre hiç koşmadım.
haykıracak nefesim kalmamıştı ama apartmana doğru yürürken istemsizce mırıldanır buldum kendimi:
“tükenmez umudum, varsa sarı kırmızı formasında..”
kısacası ben yeniden söylemeye başladım. sizi bilmem.
matematiksel olarak şansımız devam ettiği sürece desteklemeyi bir an olsun bırakmam.
“bir düşer bin kalkar, cimbom bom zaferden zafere koşar!”
akşam işten döndüm, evde oturamadım. ruhum sıkıldı. aklıma sürekli nando geldi. huzurum iyice kaçtı. çektim formamı giydim şortumu. koşmaya başladım. tüm kinimi, ümitsizliğimi, bitkinliğimi, korkumu yok edene kadar koştum. ben hayatımda bu kadar uzun süre hiç koşmadım.
haykıracak nefesim kalmamıştı ama apartmana doğru yürürken istemsizce mırıldanır buldum kendimi:
“tükenmez umudum, varsa sarı kırmızı formasında..”
kısacası ben yeniden söylemeye başladım. sizi bilmem.
matematiksel olarak şansımız devam ettiği sürece desteklemeyi bir an olsun bırakmam.
“bir düşer bin kalkar, cimbom bom zaferden zafere koşar!”
