kendisinin belgeseli güzel olmuş. mesela
fatih terim'in belgeseli tamamen övgü üzerine ve sorulabilecek soruları soramayan bir türde yapımdı. burada eksik olan şey ise, arda turan'ın konuşmadığı insanlarla da röportaj yapılsa efsane olurmuş. ben bu belgesel de en çok takıldığım olay ise hayatın gerçeklerinin bir bir yüzüne vurulmasıydı.
barcelona'da iken arda'nın evi büyükelçilik gibi herkesin ziyaret ettiği, kaldığı, yediği, içtiği bir yermiş. adamın prime döneminde! neyse annesi ve karısının en çok dikkat ettiği şey, o zaman da ben buna çok karşıydım diyor annesi, haliyle arda'ya çok söylermiş ama kendisi iplemezmiş. haliyle sen barça'nın oyuncususun, annen bayrampaşa'da , neden ipleyeyim, nasılsa etraftaki şakşakçılar gazlamaya devam ediyor! neyse futbol'da kendine bakmazsan, vücudun seni taşımaz kuralı ile, arda o partilerin gazıyla formdan düşünce ve şarkıcı
berkay olayı ile de dibi görünce , etrafımızda kimse yoktu diyorlar ve ailece ona çok içerlediklerinin mesajını da bu belgesel ile ulaşması gerekenlere veriyorlar...
aslında bu olay arda'nın kariyerinin neden bir anda düşüşe geçtiğinin ve futbolu neden erken bıraktığının da bir kanıtı. bu belgesel ile bu da netleşmiş oldu.
bakın sevgili arda ve ailesi, hayat böyledir işte. zaten arda'yı o hale getirenler o evini ziyaret edip, sen böylesin, sen şöylesin diye tayfa. o sayede
cristiano ronaldo yediklerine dikkat edip, sabah 6-7 de en erken idman sahasında olup, fitness çalışırken, sizin oğlan arkadaşlarıyla bol bol vakit geçiriyordu...hayatta kim gerçek dost kim gerçek arkadaş dibi görmeden anlaşılamıyor maalesef. siz de zamanında vermediğiniz eğitim ve uyarılar yüzünden bunu yaşayarak anlamışsınız, geçmiş olsun.
