221
6 kasım günü ile ilgili bir anım var. malum fenerin tarihindeki en büyük başarı en büyük övünç kaynağıdır o tarih. * eğer ne can sıkıcı konu lan bu böyle itirafın içine ederim denirse silerim, renkdaşlarımdan önemli mı?
ben evlenene kadar galatasaray maçlarını hep kuzenle izledik. ikimiz de izmir balçova'dayız o zaman ben evlenip hanım köylüler kervanına katıldım karşıyaka ya taşındım belki ama sonrasında birçok maçı beraber izledik.
o tarihler ben 18 yaşında atarlı bir delikanlıydım. kuzen benden 3 yaş küçük. neyse gittik kahveye oturduk maç başlıyor benim yine her maç öncesi klasik diz titreme, sürekli işeme isteği falan başladı.
neyse maç başladı dıkkat kesildik ekrana. dakikalar ilerliyor takım geride ama direkten dönüyor vs. gol gelmiyor. rakip 10 kişi kalmış geliyoruz ulan derken adamların yarim atak bile sayılmayacak her pozisyonu gol olmaya başladı. son golü yedikten sonra ben kendimi iyice kaybettim garip triplere girdim bağıra çağıra küfretmeye başladım ama ne kadar ağır dejenere iğrenç küfür varsa ediyorum fenere.
derken hareketlenmeler başladı kahvede millet kalabalık şekilde bana yürüyormuş ben farkında değilim kuzen anlatıyor sonrasını. adamlar gelmiş ben onların suratına sövmeye devam edince biri sandalyeyi kaldırmış tam vuracakken benim kafaya kahve sahibi girmiş araya. tutmuş kolumdan atmış dışarı beni yanında çalışan adamlarla s.git gelme bir daha demiş. sonra kuzen içerde biraz hırpalanmış şekilde içerden çıkıp yanıma gelince kendime geldim ufaktan.
abi bir daha gelmem senle maça ben, fener kahvesinde çıkardığın olaya bak dedi. ulan ben nerden bileyim fener kahvesi olduğunu deyince arkada poster vardı dedi. allahın adamı biliyon beni madem ne getiriyon fener kahvesine.
birkaç ay maça gelmedi benle hakikaten. teyzemden annemden fırça yedim biraz.
artık büyüdüm olaylara karışmıyorum pek.*
ben evlenene kadar galatasaray maçlarını hep kuzenle izledik. ikimiz de izmir balçova'dayız o zaman ben evlenip hanım köylüler kervanına katıldım karşıyaka ya taşındım belki ama sonrasında birçok maçı beraber izledik.
o tarihler ben 18 yaşında atarlı bir delikanlıydım. kuzen benden 3 yaş küçük. neyse gittik kahveye oturduk maç başlıyor benim yine her maç öncesi klasik diz titreme, sürekli işeme isteği falan başladı.
neyse maç başladı dıkkat kesildik ekrana. dakikalar ilerliyor takım geride ama direkten dönüyor vs. gol gelmiyor. rakip 10 kişi kalmış geliyoruz ulan derken adamların yarim atak bile sayılmayacak her pozisyonu gol olmaya başladı. son golü yedikten sonra ben kendimi iyice kaybettim garip triplere girdim bağıra çağıra küfretmeye başladım ama ne kadar ağır dejenere iğrenç küfür varsa ediyorum fenere.
derken hareketlenmeler başladı kahvede millet kalabalık şekilde bana yürüyormuş ben farkında değilim kuzen anlatıyor sonrasını. adamlar gelmiş ben onların suratına sövmeye devam edince biri sandalyeyi kaldırmış tam vuracakken benim kafaya kahve sahibi girmiş araya. tutmuş kolumdan atmış dışarı beni yanında çalışan adamlarla s.git gelme bir daha demiş. sonra kuzen içerde biraz hırpalanmış şekilde içerden çıkıp yanıma gelince kendime geldim ufaktan.
abi bir daha gelmem senle maça ben, fener kahvesinde çıkardığın olaya bak dedi. ulan ben nerden bileyim fener kahvesi olduğunu deyince arkada poster vardı dedi. allahın adamı biliyon beni madem ne getiriyon fener kahvesine.
birkaç ay maça gelmedi benle hakikaten. teyzemden annemden fırça yedim biraz.
artık büyüdüm olaylara karışmıyorum pek.*
