*

resim
Mehmet Oğuz
Mevki:Merkez orta saha
Doğum:03.05.1949
Ölüm:27.11.2022 (73)
Uyruk:Türkiye
  • 3
    bana hayatımın ilk hayal kırıklığını yaşatan, gençliğimi yiyen, hayallerimi yıkan, moralimi bozan ilk futbolcumuzdur. lakabı büyük mehmet'tir

    yıl 1967. ben 8 yaşında bir cücüğüm.
    babam kendisi futbol oynarken yasin ile gökmen'in top toplayıcı olarak zuhuratbaba sahasının kenarında farkedilmek için beklediklerini anlatıyor bana.
    bende fark edilmek için devamlı gittiğim zuhuratbaba sahasında babamın tanıştırıp takdirlerini kazandığım yasin abi ile gökmen abi de birden bire galatasarayıma transfer oluyorlar.
    dayım mehmet oğuz diye birinin kadırga dan galatasarayımıza transferini anlatırken heyecandan oturduğu sandalyeden ayağa kalkıyor. dayımın ağzı kulaklarında. ona göre bu sene şampiyon biziz.
    dayımla gidiyoruz ali sami yen'e. ve tanışıyoruz sonradan büyük mehmet olacak mehmet oğuz ile.
    olmaz böyle şey. artık akrabam gibi olan galatasarayımda bir tane daha hastası olduğum adam var. yatıyor, kalkıyor, çalım atıyor, gol atıyor. süper bir adam.
    ben yasin abiyi, gökmen abiyi unutuyorum . gece rüyyalarımı mehmet oğuz süslüyor. gökmen abi farkediyor hayranlığımı ve beni bir gün tanıştırıyor mehmet abi ile. o cücük halimle bir iki hareket çekiyorum topla. takdirini alıyorum. hayranlığım bir kat daha artıyor. daha sonra kaptanı oluyor galatasarayımızın. yıllarca kaptanlığımızı yaparken efendiliği ile hep kalbimize kazınıyor. hep yeni bir metin oktay efsanesini arıyoruz o aralar.

    aradan 12 yıl geçiyor. yıl 1979. birden fenerbahçeye transfer olduğu haberleri çıkıyor. "hade len" çekiyorum. "yapmaz benim mehmet abim böyle bir şey". haberin doğru olduğunu anladığımda dünyam başıma yıkılıyor, hayata küsüyorum.
    deli gibi ne olduğunu anlamaya çalışıyoruz. mehmet abi hiç bir yerde tek telime konuşmuyor. efendiliğini hiç bozmuyor. sonradan öğreniyoruz ki, galatasaray jübileni yapalım demiş. ona kızmış. o kadar yıllık futbolculuk hayatı sonrasında büyük bir ev alıp borçlanmış.. evet sadece bir ev.. ve dünya kadar borç..

    fenerbahçe de bir sezon oynuyor. o yıl biz küme düşmemek için mücadele ederken fenerbahçe ligi ikinci bitiriyor ama sezon boyunca şampiyonluk yarışındaki en büyük silahı büyük mehmet oluyor. bizden jübilesini istediler diye kızıp giden mehmet abi fenerbahçe de bir sezon oynadıktan sonra fenerbahçe ile beşiktaş arasında yapılan bir jübile maçı ile futbolu bırakıp kayıplara karışıyor. yıllar sonra feneryolu'nda karşılaşıyoruz. bir iki hasbihalden sonra ağzımdan çıkan cümle şu oluyor:

    (bkz: seni sevenleri üzmeyecektin be abi)

    ve verdiği cevap:

    (bkz: boş ver be çelebi)

    edit: büyük mehmet olmadan önceki lakabı için:
    (bkz: ördek mehmet)

    bir daha edit: küçüğü için:
    (bkz: mehmet özgül)
    (bkz: çilli mehmet)

    (bkz: hatıralar iz bırakır)
  • 6
    kulübümüzden ayrıldığından beri tek kelime konuşmamıştır.. hatta ortadan kaybolup hiç bir şekilde basında veya tv lerde yer almamasının yanı sıra sosyal ilişkilerini de sıfırlayıp inzivaya çekilerek yaşarken unutulanlar arasına girmeye çalışmıştır..

    eğer bokludereye gitmeseydi metin oktay ımızdan sonra florya ya heykeli dikilecek ikinci efsanemiz olacaktı. kulübümüzün türkiye de futbolun kitlelerle en yoğun şekilde buluşmaya başaladığı 70 lerde metin oktay örneğinde görüldüğü gibi efsane yaratma ve bu efsaneler ışığında bir kültür oluşturma imkanı da büyük mehmet in bokludereye gitmesi ile kesintiye uğramış ondan sonra kitlelere mal olabilen tek efsanemiz hagi olmuştur. onu da teknik direktör olduktan sonra kulup yönetimi ile malum taraftar grubu ele ele vererek mundar etmişlerdir.

    adnan polat yönetiminin arda özelinde yaratmaya çalıştığı güzelliğe işte bu geç kalınmışlıklar nedeni ile sahip çıkılmalı, ardamızın mundar edilmesine göz yummamalıyız..
  • 9
    (bkz: #94083) nolu entry de bahsettiklerimin yaşanmış olmasına, fenerbahçe ye gitmiş olmasına, hatta sonradan jübilesini fenerbahçe forması altında beşiktaş ile oynadığı bir maç sonrasında yapmış olmasına rağmen, 1979 1980 sezon açılışına ali sami yen'e gelmiş ve metin oktay ile el ele orta sahada taraftarı selamlamış ve taraftardan gerekli sevgiyi görmüş bir abimizdir.
  • 12
    stilinden yürüyüşüne kadar arda turan'a birebir benzeyen eski futbolcumuz. hayatının son dönemi fenerbahçe forması giymiş fakat fenerbahçe'ye neden transfer olduğu hiç bir zaman öğrenilememiş futbolcu. rivayete göre, ev taksidini ödeyememesi üzerine galatasaray yöneticileri ile görüşür. fakat dönemin galatasaray başkanı büyük mehmet'e futbolu bırakması aksi halde kendisini önümüzdeki sezon düşünmeyeceklerini bildirir.

    fenerbahçe'den yakın arkadaşı cemil turan devreye girerek kendisine fenerbahçe'nin teklifini iletir. uzun süre düşünen mehmet, galatasaray'dan ses çıkmaması üzerine teklifi kabul eder. fenerbahçe forması ile tek galatasaray maçına çıkar ve fenerbahçe bu maçta bir penaltı kazanır. fenerbahçe taraftarının ısrarına rağmen penaltıyı kullanmayı kabul etmez ve cemil turan'ın kullandığı penaltı vuruşu ile fenerbahçe maçı kazanır.

    eskilerin gözlerinin dolarak anlattığı bir futbolcudur mehmet oğuz. fenerbahçe'ye gitmeseydi şayet şu an galatasaray efsaneleri arasında yerini alacaktı derler. kendisi hakkında anlatılan bir anıyı tekrarlamak farz oldu;

    bir fenerbahçe maçı sırasında maçın 85. dakikalarında fenerbahçe maçı 1-0 önde götürmektedir. fenerbahçe maçı haksız bir penaltı ile 2-0'a getirir. bunun üzerine çıldıran büyük mehmet topu alarak santraya koşar. topu alarak tek başına 5 fenerbahçeli futbolcuyu geçerek durumu 2-1 'e getirir.

    maçın son dakikalarına doğru topu tekrar kapar ve sol taraftan sıfıra inerek topu arka direkte bekleyen dönemin yugoslav futbolcusuna keser ve skor 2-2 olur.

    90.dakikada ise yine bir kaç kişiyi geçtikten sonra topu kaleye gönderir fakat top direkten dışarıya çıkar ve maç berabere biter.

    galatasaray'ın ne olursa olsun sahiplenmesi gereken futbolculardandır kendisi. galatasaray aleyhine şu ana kadar tek kelime etmemiştir.
  • 13
    http://i1105.hizliresim.com/2011/5/14/113.jpg

    --- alıntı ---

    stilinden yürüyüşüne kadar arda turan'a birebir benzeyen eski futbolcumuz. hayatının son dönemi fenerbahçe forması giymiş fakat fenerbahçe'ye neden transfer olduğu hiç bir zaman öğrenilememiş futbolcu. rivayete göre, ev taksidini ödeyememesi üzerine galatasaray yöneticileri ile görüşür. fakat dönemin galatasaray başkanı büyük mehmet'e futbolu bırakması aksi halde kendisini önümüzdeki sezon düşünmeyeceklerini bildirir.

    fenerbahçe'den yakın arkadaşı cemil turan devreye girerek kendisine fenerbahçe'nin teklifini iletir. uzun süre düşünen mehmet, galatasaray'dan ses çıkmaması üzerine teklifi kabul eder. fenerbahçe forması ile tek galatasaray maçına çıkar ve fenerbahçe bu maçta bir penaltı kazanır. fenerbahçe taraftarının ısrarına rağmen penaltıyı kullanmayı kabul etmez ve cemil turan'ın kullandığı penaltı vuruşu ile fenerbahçe maçı kazanır.

    eskilerin gözlerinin dolarak anlattığı bir futbolcudur mehmet oğuz. fenerbahçe'ye gitmeseydi şayet şu an galatasaray efsaneleri arasında yerini alacaktı derler. kendisi hakkında anlatılan bir anıyı tekrarlamak farz oldu;

    bir fenerbahçe maçı sırasında maçın 85. dakikalarında fenerbahçe maçı 1-0 önde götürmektedir. fenerbahçe maçı haksız bir penaltı ile 2-0'a getirir. bunun üzerine çıldıran büyük mehmet topu alarak santraya koşar. topu alarak tek başına 5 fenerbahçeli futbolcuyu geçerek durumu 2-1 'e getirir.

    maçın son dakikalarına doğru topu tekrar kapar ve sol taraftan sıfıra inerek topu arka direkte bekleyen dönemin yugoslav futbolcusuna keser ve skor 2-2 olur.

    90.dakikada ise yine bir kaç kişiyi geçtikten sonra topu kaleye gönderir fakat top direkten dışarıya çıkar ve maç berabere biter.

    galatasaray'ın ne olursa olsun sahiplenmesi gereken futbolculardandır kendisi. galatasaray aleyhine şu ana kadar tek kelime etmemiştir.

    büyüksün ..büyük mehmet

    --- alıntı ---
  • 14
    bence fenere gitmiş olması onun efsaneliğine engel olmaz. onu buna zorlayan o dönemin yönetimidir sonuçta. mesele bir sene 2 sene daha top oynamak değildir. mesele herşeyinizi verdiğiniz sevgilinizin sizi terk etmesidir. o sizi o kadar acıtmışsa siz de ister istemez bir intikam almak istersiniz.ayrıca takımı için cebinden üç kuruş verirken sıkılıp bozaranlar bütün gelirini kaybetmeleri söz konusu olursa ne yapacaklardır merak ediyorum. * * *
  • 15
    gece gece aklıma gelen galatasaray efsanesidir. şimdi ne durumdadır, ne yapar ne eder bilinmemektedir. futbolu bıraktıktan sonra ortalarda hiç ama hiç gözükmemiştir. az önce google dededen de aradım ama son zamanlara ait bir fotoğrafını bile bulamadım.

    galatasaray efsanelerini arıyor türk telekom dünya ya duyuruyor kampanyası eğer önümüzdeki yıl devam edecekse, klübün kendisini de anması gerekmektedir. hatta bunun için taraftarlarca bir kampanya düzenlenmelidir.
  • 17
    kırgın efsanemiz büyük mehmet abimiz.

    kendisiyle topraksaha.net ekibinin yaptığı röportaj çin buyrun efendim:

    http://topraksaha.net/...et-oguz-cevapladi-2/

    --- alıntı ---
    biz sorduk, galatasaray efsanesi mehmet oğuz cevapladı

    60’lı ve 70’li yıllarda galatasaray ile milli takımın en önemli isimlerindendi mehmet oğuz, nam-ı diğer büyük mehmet. sarı-kırmızılı forma ile şampiyonluklara imza atan efsaneyle kadırga’da başlayan futbol hayatından galatasaray’ a transferine, birch’lü yıllardan fenerbahçe’ye gidişine kadar birçok konuyu konuştuk. söz şimdi büyük mehmet’te…

    +futbola kadırga’da başladınız değil mi?
    -evet, 11-12 yaşımdan beri futbol oynuyordum. 1965’ten itibaren kadırga’da oynadım. iki sene burada top oynadıktan sonra, 1967 yılında galatasaray’a transfer oldum. hatta kadırga’daki son maçımı da vefa stadı’nda mecidiyeköy’e karşı oynamıştım, 1-0 mağlup olmuştuk.

    +galatasaray’a transferinizde bülent eken’in önemli bir rolü varmış…
    -aslında kadırga’da oynarken de gündüz kılıç dönemindeki galatasaray ile antrenmanlara çıkıyordum. transfer olmamdan yaklaşık bir ay evvel, bülent ağabey takımın başına geçti. onlar da bana imzayı attırmıştı.

    +galatasaray’a geldiğinizde kimler vardı takımda?
    -metin oktay, talat ağabey (özkarslı), uğur köken, ayhan elmastaşoğlu, yılmaz gökdel, mustafa yürür, turan doğangün… turgay şeren de yeni bırakmıştı. 1 temmuz 1967’de yasin ve gökmen ile birlikte mukavele yaptık, 2 temmuz’da da turgay şeren jübile yapmıştı. hatta yasin, ben ve gökmen’i maça davet etmişlerdi. yaşin’in de oynadığı bir maçtı…
    imza attığımız zaman halil burnaz gelmiş, “siz çok uğurlu insanlarsınız” demişti. biz de bilmiyoruz tabii neden bahsettiklerini. meğer florya’nın tapusu o gün alınmış… halil ağabey, “orada antrenman yapacaksınız” demişti; ben 12 sene oynadım, gökmen 13 sene oynadı ama yapılmadı (gülüşmeler)

    +bülent eken’in antrenörlüğünde ilk yılınız nasıl geçmişti?
    -üçüncü olmuştuk o yıl. kaleperovic gelmişti bülent ağabey’den sonra. kaleperovic’le de şampiyon olmuştuk hatta.
    kaleperovic’li iki yıldan sonra da birch’lü yıllar ve üç sene üst üste şampiyonluklar var. o dönemdeki başarınızın sırrı neydi?
    evet, birch’le birlikte başarılı bir dönem yaşadık. bunun en büyük nedeni, çok iyi bir takıma sahip olmamızdı. ben, ayhan elmastaşoğlu, ergün acuner, talat özkarslı, uğur köken gibi oyuncuların yanına; ptt’den metin kurt, aydın güleş ve tuncay temeller, aydın’dan savaş yarbay, sarıyer’den suphi soylu gibi yetenekli isimleri almıştık. bunun üzerine bir de birch’ün kondisyon ağırlıklı antrenmanları eklenince, fark yaratan bir takım olduk. o zaman türkiye’de kondisyon denen şey yoktu, rakipler maç sonunda bitik durumdayken biz diri kalıyorduk ve üstünlük sağlıyorduk.
    çok ağır antrenmanlar yaptırırdı birch. ağırlıklarla koşu idmanları falan vardı… salı ve perşembe günleri antrenmana gitmek istemezdik (gülüşmeler).

    +birch’ün kondisyon antrenmanı dışında, takımın üzerindeki etkisi neydi? mesela bir sistem farklılığı var mıydı?
    -kaleperovic zamanında 4-2-4 oynardık, birch ise 4-3-3 oynatırdı. ama başarının nedeni kondisyon antrenmanlarıydı.
    bu dönemde türkiye’de büyük başarılar yakalamanıza rağmen avrupa’da pek de istediğiniz sonuçları alamadınız. bir tek kaleperovic döneminde çeyrek finaliniz var. ama birch’lü dönemde bu söz konusu değil.
    kaleperovic döneminde önce irlanda ekibi waterford’u, sonra da spartak trnava’yı elemiştik. hatta trnava maçı kura ile sonuçlanmıştı. uğur ağabey ve talat ağabey, kurayı yakından izlemişti. biz takımın küçükleri ise epey uzaktık olay yerinden (gülüşmeler). birch döneminde ise kura şansızlığımız vardı. bir de o dönem baştan sona eleme oynanıyordu, şimdiki gibi grup yoktu. yani daha zor bir sistemle oynuyorduk. mesela ilk yıl cska moskova ile eşleştik. oradaki maçı hiç unutmam, o kadar soğuktu ki sahada titriyorduk. ikinci yılımızda ise bayern münih çıktı. beckenbauer, breitner, müller… çok iyi bir takımdı. zaten ilerleyen yıllarda da üç kez üst üste avrupa şampiyonu oldular. son senemizde de atletico madrid’le karşılaştık, uzatmalarda yediğimiz golle elendik. aragones falan vardı o takımda… o atletico madrid, aynı yıl finale yükseldi ve schwarzenbeck’in 30 metreden attığı son dakika golü olmasa şampiyon oluyordu. birch ayrıldıktan sonra da galatasaray’ın şampiyonluğa hasret yılları başladı… aslında sonraki sene de şampiyon olabilirdik ama şanssız puan kayıpları yaşadık.

    +uzun yıllar şampiyonluğa uzak olmanızın başka nedenleri var mıydı?
    -tabii ki vardı. mesela benim oynadığım süre içerisinde fatih (terim) ve ali (yavaş) dışında iyi futbolcu alınmadı. yönetimde yaşanan istikrarsızlıklar takımı da etkiledi. bir futbolcu geliyor, bir futbolcu gidiyordu… bu da olumsuzlukları getirdi.
    galatasaray’da o dönem bir ingiliz antrenör furyası var. bunların içinde de en ilginci belki de malcolm allison.

    +nasıl bir antrenördü?
    -aslında iyi bir teknik adamdı, cesur hocaydı. 5-1-4 gibi garip bir sitemde oynatırdı bizi. hatta eskişehirspor ile oynadığımız bir maçta, beni ve çilli mehmet’i (özgül) çift libero oynatıp, sol beke fatih terim’i koymuştu. o maçı da kazanmıştık. daha sonra fatih’i gerçek yeri olan liberoya çekti. allison, ingiltere’de kral gibiydi. bir keresinde chesterfield’a gitmiştik. malcolm allison da oradaki bir okulda ders veriyormuş… bize şehri gezmemiz için izin verdiler, biz de birkaç arkadaş bir bara girdik ve içki içmeye başladık. bu arada malcolm içeri girdi. onu gören kızlar, adamın üstüne atlamaya başladı çığlıklar atarak. ben de bizi görecek diye tedirgin oldum, takip etti sanmıştım. ama bizi görmezden geldi ve oturup içkisini içti. enteresan adamdı. topçuların bara gitmesine, gece hayatına kızmazdı. tabii bunlar bizim ülkede hoş karşılanmayan şeyler. velhasıl yönetimin de arkasından işler çevirmesi sonucunda gönderildi. birch’ün tam tersi bir karakteri vardı. birch, aile babası gibi düzenli biriyken malcolm, onun tam zıttıydı; çapkın ve eğlenceyi seven birisiydi (gülüşmeler).

    +kariyerinizin en iyi dönemlerinde hiç avrupa’da oynamayı düşündünüz mü?
    -hayır, hiçbir zaman düşünmedim. zaten bizim dönemden kim gitti ki! hem ben istanbul dışında bir şehirde yapamam…

    +o dönem de avrupa futbolu ile türk futbolu arasında fark var mıydı?
    -bayern münih ile maça çıkıyoruz… beckenbauer’in ayağında, üzerinde ‘beckenbauer’ yazan adidas var. her oyuncunun kramponunda ismi yazıyordu. sen anla farkı!

    +biraz da milli takımdan konuşalım isterseniz. kaç yılına kadar milli takımda forma giydiniz?
    -altısı ümit milli olmak üzere 29 kez milli takımda oynadım. 1969’dan 1975 yılına kadar milli takımda oynadım. ilk milli maçım da suudi arabistan’a karşıydı. cidde ve riyad’da üst üste iki maç oynamış, ikisini de kazanmıştık. antrenörümüz de rahmetli şükrü gülesin’di… hatta şükrü ağabey bir gün birlikte yemek yerken, “milli takım tarihinin en başarılı antrenörü benim, iki maçta iki galibiyet aldım.” demişti (gülüşmeler). allah rahmet eylesin çok neşeli adamdı. milli takıma 1975’ten sonra da seçildim ama affımı isteyip gitmedim. beni huzursuz eden durumlar olmuştu.

    +unutamadığınız milli maçlar var mı?
    -iyi maçlarımız da oldu, çok farklı mağlup olduklarımız da… mesela izmir’deki 1-0’lık polonya maçı hatırladıklarımdan; cemil atmıştı golü. italya’daki 0-0’lık maç var. allah rahmet eylesin sabri dino’nun kurtarışları, bizim şansımız, 0-0 bitmişti. aslında beş dakikada 7-0 olabilirdi (gülüşmeler). rivera, riva falan çok iyi oynamışlardı ama olmadı…

    +o dönem türkiye milli takımı’nda çok iyi oyuncular var ama avrupa şampiyonası ya da dünya kupası’na da hep uzak kalınmış. bunun nedenleri ne sizce?
    -milli takımı ankara’dan oturarak yönetenler nedeniyle istikrarsızlık vardı. mesela şükrü gülesin, iki maçlığına milli takımın başına geçiyordu… hasan polat’ın federasyon başkanlığı döneminde biraz daha toparlamıştık ama ne kadar uğraşsan da düzeltilmesi zor bir bozukluk vardı.

    +yönetim demişken metin kurt ve turgan ece arasında başlayan, kadro dışı kalmanıza kadar uzanan olaydan da bahseder misiniz?
    -o sene ligde kötü gittiğimiz için hedefimiz türkiye kupası olmuştu. yönetim de türkiye kupası için kademeli şekilde bir prim sistemi belirlemişti. örnek veriyorum; bir tur atladığımızda bin lira, iki turda iki bin lira gibi… yarı finalde ankaragücü ile karşılaştık, onları da devre dışı bıraktık. ama turgan ece, ankaragücü’nün küme düşme konumunda olduğunu, vaat edilen primin ödenmeyeceğini söyledi. metin ve yasin gibi genç arkadaşlarımız da bu konuyla ilgili toplantılar yaptılar fakat benim bir alakam yoktu o toplantılarla. para da çok umurumda değildi aslında. ama turgan ece, faturayı bana ve metinlere kesti, kadro dışı kaldık. bunun üstüne bir de kötü durumdaki galatasaray, şampiyonluk için oynayan fenerbahçe’yi 1-0 yenmez mi! hem fener’i şampiyonluktan ettik, hem de kulübe moral geldi. fenerbahçe maçından sonra, trabzonspor ile oynayacağımız türkiye kupası maçında da kadroya alınmadık. orada da penaltılarla kazandık kupayı (gülüşmeler). nitekim olay tatlıya bağlandı, yasin’le ben affedildik ama metin, kayseri’ye gönderildi.

    +birkaç sezon sonra da yine yönetimle sıkıntı yaşadınız ve fenerbahçe’ye transfer oldunuz. bu transferde jübilenizle ilgili bir durum var galiba. inönü stadyumu’nun ayarlanması konusunda sorunlar yaşanmış…
    -sezon öncesi her takıma bir tek maç veriliyordu. o bir maçta benim jübilem yapılacaktı. ama o sezon galatasaray, orduspor’dan kemal yıldırım’ı transfer etmişti. orduspor’a da istanbul’da, hâsılatı orduspor’a kalacak bir maç sözü verilmiş. ya benim jübilem yapılacaktı ya da ordu ile o maç yapılacaktı. kemal yıldırım’dan yana seçim yaptılar. jübilem olmayınca, o dönemki antrenör coşkun özarı’ya gidip, bir sene daha oynamak istediğimi söyledim. “yönetime haber vereyim” dedi, ben de bekledim. ama sonradan yönetime, “ben mehmet’i istemiyorum” demiş. yönetim de beni oyalıyordu. en sonunda alp yalman ve şeref cenger imza attı ve beş saat kala bonservisimi verdiler. fenerbahçe’ye 1979-1980 sezonunda transfer oldum. 31 temmuz 1979’da transfer dönemi bitiyordu. galatasaray, bonservisimi elime verdiğinde, transfer döneminin bitmesine beş saat vardı. o beş saat içinde herhangi bir kulübe gidemezsem bir yıl futbol oynayamayacaktım. beni 10 gün oyaladılar. hiçbir yere gitmeyeyim diye bilinçli olarak o saatte verdiler bonservisimi. fenerbahçe’ye son anda imza attım.

    +fenerbahçe’ye transferinizde yakın arkadaşınız cemil turan’ın büyük payı varmış. doğru mu bu?
    -herkes transferimde cemil’in (turan) rol oynadığını yazdı ama transferimin sebebi, gazeteci yavuz bayraktar’dı. her şeyi o ayarlamış.

    +galatasaray’dan ayrılmayı hiç düşünmüş müydünüz? sadece bu dönemde değil, mesela uzun yıllar şampiyon olmadığınız sezonlar sonrasında dahi aklınızdan hiç geçmedi mi?
    -kesinlikle öyle bir şey düşünmedim. herkes büyük takımda futbol oynamak ister. o hedefe ulaşmışım, niye bırakayım galatasaray’ı! zaten üç büyükler arasında transfer o zaman hiç görülmezdi neredeyse, galatasaray’ı bırakıp, ligin alt sıralarında olan bir takıma da niye gideyim!

    +fenerbahçe’deki bir seneniz nasıl geçti?
    -kariyerimin en huzurlu günlerini fenerbahçe’de yaşadım diyebilirim. alpaslan (eratlı), cemil, şevki (şenlen), iyi arkadaşlarımdı zaten. o sezon antrenörlüğümüzü yapan şükrü ersoy ve ziya şengül de bana karşı çok iyi davranmıştı. ligi de ikinci bitirmiştik hatta…

    +o sezonun sonunda da fenerbahçe ile beşiktaş arasında oynanan maç ile jübilenizi yaptınız değil mi?
    -evet. ama ben futbolu, galatasaray’dan ayrıldığımda bırakmıştım zaten. jübilemle ilgili bütün hazırlıklar, galatasaray’da oynarken yapılmıştı. jübile kitabı, davetiyeler, hepsi sarı-kırmızıydı… hatta davetiyeye karikatürümü çizen altan erbulak, aynı çizimi sarı-lacivert yaptığında çok üzülmüş (gülüşmeler). hasta galatasaraylıydı, çok üzülmüş fenerbahçe’ye gitmeme.

    +daha uzun süre oynamayı niye tercih etmediniz? neticede 30’lu yaşların başında futbolu bıraktınız.
    -çok küçük yaşta başladığım için. 12 yıl 1. lig’de en üst seviyede futbol oynadım. hem galatasaray hem de kendi yeteneklerim sayesinde yaşanabilecek bütün her şeyi yaşadım. onun için artık yeter dedim.

    +peki hiç antrenörlük yapmayı düşündünüz mü?
    -hayır, bana göre değil antrenörlük. zaten futbol camiasından uzak kalmak için futbolu bırakmışım, bir daha niye girmek isteyeyim ki aynı ortama!

    +biz sizi hep orta saha olarak bildik. ama birçok pozisyonda oynamışsınız. sizin oynamayı ensevdiğiniz mevkii hangisiydi?
    -o zamanlar mevkiler numaralara göre verilirdi. ben onları pek umursamazdım. soyunma odasına girdiğimizde, “isteyen istediği formayı alsın!” derdim. benim için önemli değildi pek. kaptanlık pazubandı da öyle… hiç takmadım ama sahaya çıktığımda kaptanın ben olduğumu herkes bilirdi. evet, kariyerimin büyük bölümünde orta saha oynadım ama sonlara doğru, üçlü forvette oynamaya başlamıştım, en çok o mevkide oynarken keyif almıştım.

    +beraber oynadığınız en iyi oyuncu kimdi?
    -herkes benimle oynamak isterdi (gülüşmeler). can ağabey (bartu) muhteşem bir futbolcuydu, nefis bir sol ayağı vardı. milli takımda yeni yeni oynarken, onun da son dönemleriydi, hem karşılıklı hem de birlikte oynamıştım onunla.

    +bugünlerde oyun stilinizi benzettiğiniz bir futbolcu var mı?
    -öyle bakmam hiç futbola. iyi futbolcu iyi futbolcudur benim için. ama arda turan ilk oynamaya başladığı yıllarda bana benzetirlermiş hatta kendisi de benimle çok tanışmak istiyormuş bu nedenle. bir gün ortak bir tanıdığımız vesilesiyle telefonda konuşmuştuk, ona “sen kimseye benzeme, arda turan gibi oyna!” demiştim. şimdi kariyerinin en üst noktasında, daha da başarılı olur inşallah.

    +niçin uzun yıllardır röportaj yapmadınız?
    -ben futbolcuyken de pek konuşmaz, fotoğraflarımın çekilmesini istemezdim. koşarken çek, maçta çek ama topun üzerine oturtup da niye fotoğrafı mı çekesin, aktör müyüm ben!

    --- alıntı ---
App Store'dan indirin Google Play'den alın