cevad prekazi

oynadığı zaman bir cok cocugu sarı kırmızı renklere aşık etmiş adamdır ki bunlardan biri de benim. babamın siyah beyaz renklere ,dedemin sarı laciverte olan aşkından dolayı ailede sarı kırmızıyı bana anlatacak kimse yoktu. bir haftasonu metin ali feyyaz izlemeye inönü stadına ,bir hafta sonu bu cocuk bjklı olacak korkusuyla rıdvan izlemeye dedenin elinde gidilen fenerbahçe stadında geçen cocuklugumun da en güzel futbol ilahlarından biriydi bu cırpı bacaklı. hadi derler ya bir kitap okudum hayatım değişti işte bende bir gol gördüm hayatım değişti. o monaco'ya bir gol attı ben gerçek aşkı,gerçek takımı gerçek kulubu buldum.onu o kadar sevdim ki ailenin bütün baskılarına rağmen bütün inatçılılıgımla kazandım zaferi.dedem artık bütün ağlamalarıma,bütün tehditlerimden korkmuş yada sıkılmış olacak ki tuttu kolumdan birgün aldık solugu sami yen'de..kahramım yeşil sahada ben tribündeydim bir cocuk için başka güzel bir şey olur muydu.bugun birgün sec ve sadece bir hakkın var o güne gideceksin deseler hiç düşünmeden kahramanımla buluştugum o maça o güne gitmek isterdim...su an bile ne zaman tv ya da fotografını görsem teşekkür ederim prezaki'ye beni galatasarayımla tanıştırdığı için.

bu bir bayrak yarışı gibi birşey metin oktay'dan prekazi'ye gelen hagi'de yer bulan son olarak da arda'da son bulan. kuşaklar bu bayrak adamlarla birlikte galatasaraylı oldu olmaya devam edecek...ve hangi bayrak adam onu galatasaraylı yaptıysa daima onu minnetle anacak...

teşekkürler prekazi....