3712
burak yılmaz'dan daha çok sevdiğim futbolcu.geçen sezon deplasmanda oynanan ve 3-2 galatasaray üstünlüğü ile biten kasımpaşa maçında, kasımpaşa 1-0 öndeyken, ilk yarının son dakikalarında umut önemli bir pozisyonu gole çevirememişti ve dönen topta golü yiyip soyunma odasına 2-0 geride gitmemize rağmen, ikinci yarıda bulduğumuz 3 golle maçı 3-2 kazanmıştık.yediğimiz ikinci golün santrasını yaparken kamera doğal olarak umut'u gösteriyordu.kamera umut'u gösterirken, o da atamadığı pozisyon sonrası golü yediğimizin farkındaydı.o an yüzünde hayal kırıklığı ile insanların güvenini boşa çıkarmış olmanın verdiği bir karışım vardı.içinden bir şeyler diyordu.tam hatırlamıyorum ama "allahım n'olur!" gibi bir şey demişti.maçı izleyenler belki hatırlar.valla umut'un o halini görünce ben de gaza geldim.hadi lan çevircez bu maçı dedim.ikinci yarı maç 3-2 bitti.bu maç belki de şampiyonluğa inancımızın arttığı kırılma maçlarından biriydi.işte bu yüzden umut'u burak'tan daha çok seviyorum veya burak'tan bağımsız yine de seviyorum.burak'tan daha az yetenekli olabilir ama hiç bir zaman maçı bıraktığını hatırlamıyorum veya çirkeflik yaptığını ya da hocasına trip attığını.bir gün galatasaray'dan ayrıldığında iyi golcü olarak değil ama iyi insan olarak hatırlayacağım.
