9 aralık 1998 athletic bilbao galatasaray maçı

• 26

  hayatımda izlediğimi hatırladığım ikinci galatasaray maçıdır. ama golü hiç hatırlamıyorum. sadece sağ üstte bir türlü değişmeyen 1-0 yazısını ve hayvan gibi kahrolduğumu hatırlarım 8 yaşındaki halimle. ilk mağlubiyetimdi.
• 27

  17 sene sonra tekrarı hala çıldırtan bir gol yemiştik bu maçta. o nasıl top kontrolü ya.
  
  dayanabilen açsın: https://www.youtube.com/watch?v=LG4NLWJ6CA0
  
  (bkz: tarihte bugün)
• 28

  fatih akyel'in göğsüyle yumuşatıp rakibe yaptığı asistle 1-0 kaybettiğimiz maç. beraberlik halinde şampiyonlar liginde gruplardan lider çıkan ilk yürk takımı olacaktık. litaratüre sen mames çamuru olarak geçen berbat bir zemin, son dakikalarda gözünden yaş gelen okan buruk'un ölümüne pres yaptığı anlarda ekrana gelen görüntüsü ve uzatmaların da uzatmasında sağ kanattan yapılan ortanın arkaya doğru sektiği pozisyonda orada duran 3 galatasaraylıdan en önde olan sarı kafa burak akdiş'in dışarı vurduğu kafayla da hatırlanır...
  
  (bkz: tarihte bugün)
• 29

  (bkz: tarihte bugün)
  
  üzüntüden sabahlatan maçlardandır. çamurda kaybedilen tur ve galibiyetin maçıdır.
• 30

  galatasaray eğer bu maçtan puanla ayrılıp gruptan çıkmış olsaydı, olimpiakos ile çeyrek final oynayacaktı. 88 yılından sonra yarı final belki de final hiç bu kadar yakın olmamıştı.
  
  bu maçla ilgili dönemin ispanyol gazeteleri juventus'un 5 milyon dolar teşvik gönderdiğini yazmıştı.
• 31

  ankara'da buz gibi bir hava, oturduğumuz mahallede varoş mahallesi olduğu için dışarıda da mis gibi bir kömür kokusu vardı. 6 gibi okuldan çıkıp bizim eve doğru yol aldık. maçı okul arkadaşımla beraber izleyecektik. dükkanında trabzonspor bayrağı asılı olan bakkalımız vardı. hiç sevmezdim; çünkü bakkala 20 milyon lirayla girer, 15 milyonluk alışveriş yapardık, ama bu abimiz kalan 5 milyon lirayla para üstü diye bize avuç dolusu sakız verirdi. :) "bu maçı alırız gençler" dedi. önce manchester maçlarında uefa'nın yaptıkları, daha sonrasında pkk sempatizanlarının sık sık avrupa maçlarında sahaya girmesi ve bu maçın oynandığı sezonda italya'yla çıkan apo krizi, daha sona 17 ağustos depremi, sonrasında kriz derken galatasaray türk halkının büyük bir kısmının desteklediği takım ve tabiri caizse moral düzelticisi olmuştu. "x takımlıyım ama avrupa'da tüm türk takımlarını desteklerim" lafı burdan gelir. mesela; maçı anlatan spikerler de bugünkü gibi "temsilcimiz" kalıbını kullanmazdı. "biz" derdi.
  
  maçtan önceki puan durumu;
  
  1- galatasaray >> 8 puan
  2- rosenborg >> 8 puan
  3- juventus >> 5 puan
  4- bilbao >> 3 puan
  
  şeklindeydi.
  
  en büyük eksiğimiz hakan şükür'dü. cezalıydı. yerini hagi - arif - ümit üçlüsüyle doldurmaya çalışmıştık. zemin berbattı. juventus'tan teşvik primi aldığı söylenen bilbao mücadeleye iyi başlamıştı. ilk maçta hagi'yle sürtüşen hocaları maç öncesinde de küstah küstah konuşmuştu ki, bir de bazı futbolcuların "juventus'un çıkması için her şeyi yapacağız" demeci var.
  
  fatih akyel'in hatasıyla golü kalemizde görünce üzüldük ama o dönem son dakikalarda o kadar çok gol atıyorduk ki ümitliydik. aslında yine şansı da bulduk ama burak akdiş'le yararlanamadık. bu pozisyon sonrası okan buruk'un döktüğü gözyaşı ve bir mücadelede tekmeye uzattığı kafa turu ne kadar istediğimizin göstergesiydi. biz de maçtan önce aldığımız kolayı gol diye sevindiğimiz bu pozisyonda devirdik, yerlere döktük. :) mağlubiyetle birlikte annemden de fırça yedik.
  
  maç sonrası puan durumu;
  
  1- juventus >> 8 puan
  2- galatasaray >> 8 puan
  3- rosenborg >> 8 puan
  4- bilbao >> 6 puan
  
  şeklinde oldu. biz elendiğimizi biliyorduk ama trt bilmiyordu. murat ünlü'ye bağlandılar, en iyi ikinci olarak turu geçtiğimizi söyledi. tek başına konak meydanında bekliyordu ve ekledi "soğuk havadan dolayı galatasaray taraftarları kutlama yapamıyor". o sırada ekranda eski sezonlardan şampiyonluk görüntüleri de vardı. neyse ki timsaha giren sadece trt'ydi.
• 32

  galatasaraytarihinin en acı karşılaşmalarından biri. takımın yıldızı hakan şükür'den yoksun, tolunay kafkas - burak akdiş gibi kemik kadroda olmayan oyuncularla ve fatih akyelin çok kritik hatasıyla iddiasız athletic bilbao gruptaki ilk galibiyetini alırken biz 6 gruplu şampiyonlar liginin en iyi iki grup ikincisinin doğrudan çeyrek finale çıktığı formatta en iyi üçüncü grup ikincisi olarak turnuvaya hazin bir şekilde veda etmiştik.
  halbuki bu maçtan sadece 1 puan alabilsek grup birincisi olarak çeyrek finale çıkacak ve belki de bizim yerimize grup birincisi olarak çıkan juventus un elediği olympiakosu da eleyerek yarı finale çıkacaktık. ah ki ne ah.
• 33

  makası iyice kapattığımız sene oynanan cl grup maçlarının sonuncusu.
  
  galatasaray o kadar bezdirici bir futbol oynuyordu ki, izlemesi bile insanı yoruyordu. çocuk halimle o senelerde maç izlerken heyecandan kalbimin zorlandığını hatırlarım.
  
  takım gruptan çıksa eminim ki kendini bir anda yarı finalde bulacaktı. avrupa’da adından söz ettirmeye çoktan başlamış olan galatasaray iz bırakmak istiyordu. senelerdir tesadüfen, ya da şanssızlıklardan kaçan büyük avrupa başarılarının bu sene olmasa da önümüzdeki sene, o da olmasa bir sonraki sene geleceğinden hepimiz emin gibiydik. teşekkürler çocuklar dediğimizde çok iyi oynadınız ama şanssızdınız demek isterdik.
  
  öyle bir dönemde oynandı bu maç, 8 puanla ikinci olarak bitirdiğimizde hepimiz geleceğe umutla bakıyorduk.
• 34

  sonun da içimin acisindan ağlamak istediğim ama başaramadigim çünkü acidan yanan içimden gelen bir sesin çok uzun olmayan bir süre sonunda sevinçten ağlayacağımi söylediği mactir.
• 35

  yagmuruyla, camuruyla, dramatik pozisyonlari ile cogu renktas gibi beni de zamaninda aglatmis mactir. unutamiyorum.
  
  (bkz: burak akdiş)
• 36

  muhtemelen her galatasaraylının içinde derin bir yara olan karşılaşma.
  ah ulan ah...
  
  üzerinden 22 yıl geçen maç.
• 37

  pisi pisine giden ve gruptan çıkamamamıza neden olan maç.
• 38

  bir de bu maçtan sonra trt'de ultrasonik bir hesaplama ile tur atladığımıza dair program yapılmıştı. hatta yanlış hatırlamıyorsam stüdyoda taraftarlar da vardı, kutlama yapılıyordu, bayraklar sallanıyor, marşlar söyleniyordu.
  
  hani bazen bir sahneyi izlersiniz ya, belki bu sefer sonuç farklı olur diye. burak'ın kafa vuruşunu da belki şimdi gol olur hissiyle izlemek de böyle bir şeydi. werder bremen acısından sonra yine bir çamurlu kale önünde hayallerimize veda etmiştik. son anlarda arif'in, okan'ın çırpınışlarını izlemek...
  
  uefa kupasını kazanan kadronun bir yıl öncesinde, üstelik filipescu gibi etkili bir isimle beraber neler yapabileceğini hep merak ettim. üstelik çeyrek finale kalsaydık olympiakos ile karşılacaktık ve şampiyonlar ligi tarihindeki ilk yarı finalimiza çok yakın olacaktık. sonrası mı? kim bilir...
• 39

  okan buruk'un hungur hungur agladigi mac. hepimiz gibi.
• 40

  format kurbanı olup elendiğimiz maç. bir sezon sonraki format ise bize mutlu sonla biten uefa kupası yolunu açtı. uzun yıllar genel averajdan elendiğimizi sandım, ilkokul öğrencisi ne bilsin üçlü averaj uygulamasını. beraberliğin yeteceği durumda bunlara yenilince ister istemez bir athletic bilbao'a ayar olma durumu oluşmuş olsa da asıl darbeyi rosenborg deplasmanında* yedik biz. bask ekibi bizden 3 puan alıp 3 puan verdi, juventus maçlarında ise adamlar iki kez berabere kalıp onların 4 puan kaybetmelerine sebep oldular.
• 41

  bir finali kaybetmekten daha aci veren mac.
  
  tarihteki en huzunlu ve hayal kirikliklari ile dolu maclardan birisidir.
  
  yagmurlu bir bask gecesinde tum galatasaraylilarin gozyaslari yagdi o gece san mames'e.
  
  rosenborg maci bizi oldurdu, bu mac ise uzerimize topragi atti maalesef.
  
  koca cinar juventus'la bogusup ayakta kalip derede bogulduk.
  
  https://youtu.be/IE-pm6486PQ
  
  (bkz: 21 ekim 1998 rosenborg galatasaray maçı)
• 42

  hala fatih akyel o topu kaptırmasaydı dedirten, hala burak'ın kafa vuruşunda top kaleye girer mi diye heyecanlandıran maç. werder bremen maçına yaşı yetmeyen neslin 90'larda yaşadığı en büyük acı. beni üzüntüden ağlatan son maç.
  
  bir önceki maçta, evimizde juve'yi yeneceğimize o kadar inanmıştık ki alınan beraberlik büyük hayal kırıklığı olmuştu. yalnızca bir maç değildi, italya ile milli bir mücadeleydi. neyse son maç en azından bu işi bitiririz diyip inancımızı yitirmedik. ama...
  
  hele maçtan sonra trt'nin yaptığı hatalı yayınla turu geçtiğimizi söylemesi, stüdyoda kutlama yaptırması skandaldı.
• 43

  grup ikincisi olmamıza rağmen gruptan çıkamadığımız saçma şampiyonlar ligi formatındaki son grup maçımızdı. beraberlikte bile birinci olup çıkıyorduk ancak gerekli skoru alamamıştık. yalnız o turnuvadaki performansımız gelecekteki kupanın habercisiydi. yani galipti o yolda mağlup.
• 44

  maça dair hafızama kazınan iki an
  
  fatih akyel'in büyük hatası ve uzatma dakikalarında okan buruk'un ceza yayı önündeki yerdeki topa kayarak kafayla müdahalesi.
  
  belki çok net pozisyonlara giremedik, oyun olarak yeterince iyi değildik ama yeterince mücadele etmediler demedik. elenceksek böyle elenmeliyiz. mücadeleyle.