5
eski şükrü saraçoğlu'na, nam-ı değer ülker (hanımeller gün boyu büskiviniz) stadına ilk defa ayak bastığım maç. sevdiğim bir kaç fenerli arkadaşımın ısrarı ile istemeye istemeye de olsa kale arkasında yerimi almıştım. ilk golü shinji ono, ikinci golü bosvelt atmıştı sanırım ama yanılıyor olabilirim.
güzel bir anı olarak ise; 2. golu yediklerinde sinirlerim bozuldu ve anlamsızca gülmeye başladığımdan yakalanmamak adına yüzümü ellerimin arasına alıp önüme eğildim fakat gülüşüm kahkahaya donustugunden vucudum istemsizce hareket ediyordu. bunu gören ve hıçkırarak ağladığımı sanan arkadaki 3-5 fenerli ise omzuma dokunarak ağlama kardeşim ağlama atıcaz mutlaka atıcaz diye beni teselli ettiler sağolsunlar.
:(
maç sonu çıkışta ise çoğunun; ulan yine galatasaraylılara malzeme olduk, şu heriflerin yaptığını biz niye bir türlü yapamıyoruz şeklinde serzenişleri ise hala kulağımda çınlar. adamların zihniyeti bu kadar. avrupa'da maç kaybediyor hala galatasaray var dilinde.
güzel bir anı olarak ise; 2. golu yediklerinde sinirlerim bozuldu ve anlamsızca gülmeye başladığımdan yakalanmamak adına yüzümü ellerimin arasına alıp önüme eğildim fakat gülüşüm kahkahaya donustugunden vucudum istemsizce hareket ediyordu. bunu gören ve hıçkırarak ağladığımı sanan arkadaki 3-5 fenerli ise omzuma dokunarak ağlama kardeşim ağlama atıcaz mutlaka atıcaz diye beni teselli ettiler sağolsunlar.
:(
maç sonu çıkışta ise çoğunun; ulan yine galatasaraylılara malzeme olduk, şu heriflerin yaptığını biz niye bir türlü yapamıyoruz şeklinde serzenişleri ise hala kulağımda çınlar. adamların zihniyeti bu kadar. avrupa'da maç kaybediyor hala galatasaray var dilinde.
