midede uzun zaman çıkmayacak bir yumruk. öyle bir yumruk ki, binlerce kilometre ötede, alçak ve şerefsizlere diz çöktürmemenin, yine yaptıklarının yanlarına kalacak olmasının,
ali sami yen'in çimlerinin yedi kat dibine, bir daha çıkamayacak üzere gömememenin dayanılmaz gazabı.
şampiyonluk batsın. evet ezildiler, evet 75 dakika
zulüm gördüler. ama yetmez; bu olmamalı. bunları doğduğuna, var olduğuna pişman etmeden rahat yok.
berlin'de, küçük istanbul denen yerin sportsbarlarından bir tanesinde, binlerce kilometre ötede galibiyet için değil, şampiyonluk için hiç değil, arma için orada olan, kalbi sıkışanlar vardı. alçaklara, şerefsizlere, puşta pezevenge haddini bildirmeyi bekleyen, onurun armasını yüreklerine kazımış aslanların beklediği bir aslan kafesi gibiydi bugün berlin'in kreuzberg'indeki arena sportsbar.
fakat alçağın, şerefsizin, haysiyetsizin şeytanı yine bir ters takla attı. şampiyonluk da gelse, ne olursa olsun hayatın en adi, en yavşak anlarından biriydi, yerel saatle saat akşam 8 civarı. öyle bir yumruk ki midedeki, zor çıkacak. zor unutulacak.
sahaya bir eleştiri yok. aslanlar gibi çıkıp oynadılar. ellerinden geleni yaptılar. her biri gereğini yaptı. ama o memleketteki alçağın ve şerefsizin yanına kar kalması yasasını kıramadılar. biz onurumuzla varız.
galatasaray demek onur demektir. onurumuza zeval gelmedi, bunun için sonsuz teşekkür. ama bu yumruğun acısı biraz zor çıkacak. hele de bu kadar uzakta.