1
2011-2012 sezonu şampiyonu galatasaray
-
-
2benim açımdan çok çok önemli bir şampiyonluk. yaşım itibariyle 97 şampiyonluğundan beri galatasaraylıyım. 8 şampiyonluk gördüm. 2006 şampiyonluğunda neler çektiğimi az çok buraya yazmıştım http://gss.gs/207092
ama 2012 benim gördüğüm en anlamlı en özel şampiyonluk. neden mi? sonsuz desteğe rağmen, federasyon, hükümet, yayıncı kuruluş, medya desteğine rağmen yaptığı binbir pisliğe rağmen ceza almak yerine şampiyonlukla ödüllendirilmeye çalışılan bir takıma karşı aslanlar gibi mücadele eden bir takım gördüm bu sene. 1999-2000 kadrosundan beri gördüğüm en iyi takımdı. binbir pisliğe rağmen, gözlerimizin önünde dönen binbir oyuna rağmen, her türlü kıvırmaya uydurmaya rağmen koya koya aldık bu şampiyonluğu. yönetimiyle futbolcusuyla taraftarıyla teknik ekibiyle hakkımız olan şampiyonluğu her gün teşebbüs edilen hırsızlığa karşı elimizde tutmayı başardık. diyecek fazla söz yok. hepimiz ne çileler çektik bu sezon biliyorsunuz. sözlükte ilk şampiyonluğunu yaşadı. doyasıya kutlayın. şampiyonlar ligini bekleyin. -
3
-
4
-
5https://www.youtube.com/watch?v=zSFJqoaDVSQ =)2011-12 sezonu özeti
galatasarayın şampiyonluk öyküsü...
off ulan çok özledim ünal aysallı fatih terimli elmanderli melolu 2011-12 sezonunu,
en çokta playoff safsatası çıkaranları göt ettiğimiz 12 mayıs gecesini,
çok unutulmaz bir sezondu. -
6benim için yeri çok ayrı. o yıl üniversite sınavlarına hazırlanıyorum, ailevi problemler var falan filan. velhasılıkelam stresli günler geçiriyorum. lojmana taşındık o sene. tüm dairelerde lig tv bağlantısı var ama ben 2010-11 sezonundan dolayı o kadar mutsuzum ki “zaten sınav dönemi, maç falan izlemem sanırım” kafasındayım. derken çok hızlı gelişen yönetim değişimi, fatih hocanın gelişi, selçuk inan ve elmander’in transferi ile o kadar heyecanlanıyorum. altın bidon denilen melo geliyor ve o sene avrupa’nın en iyi defansif orta sahalarından katkılarından birini veriyor, muslera desen hakeza öyle. semih, emre çolak gibi iki genç çıkıyor takır takır oynuyor. tabii bu arada ben de her gün okuldan çıkıp dershaneye gidiyorum, maç olan günler eve erken geliyorum ve keyifle maçımı izliyorum. totemim de var tabii. maç günleri kütüphanede soru çözerken galatasaray marşları dinliyorum, çalışıp mola verdiğimde galatasaray sözlükteyim. stres olduğum yılı çekilebilir kılıyor bana takım.
o kadar güvenilir bir takım vardı ki o dönem, top bizim yarı sahamıza geçtiğinde geometri kitaplarına dönerdim. bilirdim ki takım kolay kolay gol yemeyecek. *takım savunmasının bu kadar kaliteli yapıldığı bir sezonu daha ben hatırlamıyorum.
işte bugünlere isyanım tam da bu yüzden. galatasaray’ın neler yapabileceğini bildiğimden şu dönemki futbolu görmek beni çok üzüyor. galatasaray’ın genlerinde zaten başarı var, bizim istediğimiz kaliteli bir futbolla, birbirine kenetlenmiş bir takımla alınacak başarı.
ekleme: bu zamanlarda (bkz: timur arslan) isminde bir youtube hesabından videolar hazırlanırdı. hala daha 2-3 ayda bir girip videolarını izleyip tekrar duygulanırdım. nedense timur arslan hesabından bu videoları kaldırmış ama başka bir kişiden buldum, o dönemi hatırlamak isteyen olursa diye aşağı bırakıyorum.
https://youtu.be/qRdfQplvpTQ
edit:ekleme
