17 mayıs 2000

• 26

  uzun yıllar beklediğimiz gün. ama gerçekten uzun yıllar. senelerce şampiyonluğu bekledim ben, şerefli yenilgileri gördüm ben, ama hakikaten şerefli yenilgiydi onlar. içerde farklı yenilip sonra deplasmanda az farkla yenilince sevinirdik. ama cimbom belli etmişti bir şeylerin değiştiğini 1989 da. liverpool'u avrupada tutmayı bırakmıştım o zaman. bunun ne demek olduğunu bilmek için düşünmek gerek. eğer barceelona'yı, manu'yu tutanlar varsa hala. çok güzel gündü ama devamını getirmek gerek, bunu da başaracak sadece bir takım var.
• 27

  doğum günü ertesi.
  
  16 sinde doğum günü kutla.
  17 sinde zafer yıldönümü.
  19 unda bayram coşkusu...
  
  arada kalan 18 mayıs'a da evlilik tarihini* sıkıştırmak istiyorum ki mayıs daha da bir anlam kazansın.*
• 28

  17 mayıs güzeldir ama 2000 olması daha bir güzeldir. milenyuma girişi görebilmiş neslimiz için bu yıldaki kupayı kaldırmak ayrı bir şereftir. 2000 yılında liseden mezun oldum, üniversiteyi kazandım vs. ama 2000 yılında galatasaray'ın bu kupayı kaldırması, milenyum geçişinin en anlamlı hediyesidir bana.
• 29

  gittim gordum geldim. hayatımın en anlamlı gunlerinden biriydi. hatta arabamı satıp gitmistim. neticelerinde galatasaray'ımız turkiye'nin tartısmasız en buyugu oldugunu gostermis ve turkiye'de diger takımlarla olan ezeli rekabet meselelerini kapatmıstır.
• 30

  o tarihte 11 yaşında bir velet olmama rağmen birçok ayrıntısına kadar hatırladığım; babamla maç izleme yüzünden kavga ettiğimiz, edebildiğimiz gün. okulda gün boyu süren, çocuk kafamızla yaptığımız kritikler; bir arkadaşımla * okuldan mahalleye yürürken ağzımdan çıkan 4 atarız lafına verdiği tepki, galatasaray ve futbol sevdamı ehlileştirmek için elinden geleni ardından koymayan babamın bile işten eve gelirken yanında getirdiği içi galatasaray marşları dolu kaset*, akşama doğru kapanan hava ve televizyonda tivoli meydan muharebesine dair görüntüler eşliğinde dönen "maç ertelenebilir mi?" muhabbetleri...
  heyecandan akşam yemeğini yarım yamalak yediğimi hatırlıyorum, bir de haber bültenlerinin kopenhag'dan sunulduğunu. trt'nin maç öncesi yayını, hafiften titreme ve mide bulantıları, maçın başlamasına kısa bir süre kala annem ve teyzemin telefon konuşması, levent özçelik'in heyecanlı sesi, kupa bilmem kaç kilo şu kadar gram şeklindeki ertem şenervari konuşmaları ve maç...
  fatih terim'in soyunma odasında dediği üzere "pas yapan, topu gezdiren, oynayan, uzun pasa mecbur eden, pozisyon bulan" galatasaray, kaçan gollerle birlikte salondaki koltuk-insan rotasyonunun sürekli değişmesi, uzatmalara girerken babamın yine yapacağını yaparak salya-sümük ağlamama rağmen odama postalaması, pür dikkat dinlerken evde yankılanan "neden hagi?" sesi sonrası umudu kesmem, bir süre sonra bizimkilerin hala yatmaması sonucu yeşeren umutlarla aklıma düşen "acaba?"lar...
  çevreden gelen muhtelif çığlık, bağırtı, korna ve aslında nefret ettiğim; yapılmasına şiddetle karşı çıktığım ama o dakikalarda kulağa dünyanın en güzel şarkısı gibi gelen, galibiyetin habercisi silah sesleri* * *. muhtemelen her galatasaraylının o dakikalarda hissettiği heyecan, mutluluk, huzur ve dumur karışımı hislerle yataktan doğrulup salona gitmem; içinde yatan fanatiği hissettirmemeye çalışan babamı buğulu gözlerle görüp iyice dumur vaziyette döndüğüm odamda huzur içinde uykuya dalmam...
  böylesine dolu dolu, rüya gibi bir gündü. bu günü yaşamama sebebiyet veren tee kurucumuz ali sami yen'den anne-babama; faruk sürenden popescuya herkese minnettarım.
  * * *
• 31

  artık gece yarısı çoktan geride kalmıştır. uzayan maçtan sonraki sevinç naraları evde yankılanmakta, uyumak akla bile gelmemektedir. hasta fenerli arkadaşınız, henüz cep telefonu kullanımının lise çağlarına düşmediği bir zamanda olduğunuzdan, sizi ev telefonundan o saatte arayarak tebrik eder. hayatınızda ondan gördüğünüz cimbomla ilgili ilk ve tek jest budur.
  aynısından yine istiyor bu gönül.
• 32

  bir çok galatasaraylının hacı olduğu gün.
  
• 33

  anneyi, babayı, abileri, evde maçı birlikte izlediğimiz bütün akraba ve dostları buğulu bir bakış açısından aynı anda ağlarken gördüğüm gün. evin erkeklerinin maçın bitiş düdüğü çaldıktan sonra kendilerini sokağa attıklarını hatırlıyorum bir, bir de televizyonun dibine çöküp sevinçten hıçkıra hıçkıra ağladığımı. daha sadece 10 yaşındaydım ama o zamandan bugüne kadar herhangi bir şey için bu kadar mutlu olmadım. bir daha bir şey için bu kadar mutlu olursam, o zaman şampiyonlar ligi kupasının sarı kırmızı ellerde havaya kaldırıldığını gördüğüm zaman olur sanırım.
• 34

  torunlara anlatılacak gündür.
• 35

  herkesin sevinçten çılgına döndüğü gündür.
  
  http://www.youtube.com/...mexl_pI&NR=1
  heyt yavrum hagi. her dalda oscar adayı yahu.
  
  edit: teşekkürler kalifiye jurnal.
• 36

  galatasaray türkiye'dir tezinin tecrübeyle sabit edildiği gün.
• 37

  17 mayıs uluslararası egemenlik ve futbol bayramı'nın başlangıç tarihi.
• 38

  (bkz: hayatimin en guzel gunlerini bana galatasaray yasatti)
• 39

  imkansızın başarıldığı gündür.
  tarihte namalüp uefa kupasının alındığı gündür.
• 40

  3 aylık yeğenim, babam, annem, 2 ablam ve eniştemle evlerinde seyrettik maçı... maça dair hatırladıklarım; eniştemin evde voltalar atarak biz şimdi ne aldık? kupa aldık. ne kupası aldık uefa kupası aldık? aldıkmı? aldık gibi kendi kendine konuşmalarıydı. evde abartmıyorum kim varsa ağlıyordu. biri hariç 3 aylık bebeğimiz kopan kıyamete inat uyuyordu. herkes çıldırmıştı. kime sarılacağını nereye gideceğini şaşırmıştı. kalp ameliyatı olan babamdan korktum ama neyseki herkes sağlıklı bi şekilde atlattı o muhteşem geceyi... müzik setinin bütün kolonlarını balkona koyup sonuna kadar açtık galatasaray marşları dinlettik cümle aleme. yetmedi duramadık yerimizde. bağdat caddesine çıktık. tanımadığımız insanlara sarılıyor, deliler gibi bağırıyor,şarkılar söylüyorduk. ve bağdat caddesi ilk defa mecidiyeköy havasındaydı belki... insan böyle bir mutluluğu kaç kere yaşıyabilirdi ki. ve böyle bir mutluluğu bu ülkede kaç takım yaşatabilirdi ki. 9 yıl geçti yaşatamadı da. kıyısından bile geçirmedi. yaşattıklarınla, yaşatamadıklarınla (az ama ) ve daha yaşatacaklarınla herşeyinle seviyorum seni. sarı kırmızı aşkım benim....
• 41

  (bkz: cimbom mayıs sever)
• 42

  başlangıç...
  
  (bkz: to be continued)
• 43

  bazı şeyleri anlatmakta kelimelerin yetersiz kaldığının kanıtı olan tarih.unutul(a)maz galatasaray gerçeği...
• 44

  (bkz: bir şampiyonluğun hikayesi)
• 45

  3 büyük devrinin kapandığı, tek büyük devrinin başladığı tarih.
• 46

  türk bayrağının avrupa'ya dikildiği gündür. birilerin de kıskançlıktan kırım kırım kırıldığı* gündür aynı zamanda. öyle böyle bir gün değildir. *
  
  
• 47

  kazımak adını kopenhagda akıllara.* http://www.youtube.com/watch?v=nOer4JCkq6o
• 48

  yine yeniden . http://www.facebook.com/...88433&ref=nf
• 49

  o zamanlar 10 - 15 yaşında olan çoğu sözlük yazarının 10 - 15 yıl sonra çocuklarına anlatacağı türk futbol tarihinin en güzel günü.
• 50

  galatasaray bayraginin yukselerek ar$a degdigi gundur