türk telekom arena'daki ilk şampiyonluk kutlaması olarak da tarihe geçen etkinlik. o gün başlayan gelenek aradan geçen 9 yılda 4 kere daha tekrarlandı. her birinde de unutulmaz pek çok sahne yaşandı. sneijder'in "bi saniye" diye mikrofonu alıp
fener ağlama diye bağırması, burak yılmaz'ın alkolün de etkisiyle mikrofon elde bönürerek tezahürat yapması, sezona damga vuran
sen olsan bari'yi söylemeye gelen aleyna tilki'nin nakaratta tribünden çıkan "bafetimbi gomis" gürültüsünü duyup yaşadığı şaşkınlık, nagatomo'nun hayali kılıçla yaptığı samuray şovu, garibim
alya'nın
kupalara layıksın sen'in ıslıklı kısmına katılsınlar diye "ıslık çalmasını bilen var mı" diye sorduğu barbar taraftarımızın yeri göğü inletip kadıncağızı şoka sokması ilk aklıma gelenler.
ancak hiçbiri bu törende felipe melo'nun
ai se tu pego eşliğinde sahneye gelişte yaptığı şovun, fulya terim'in bile kendini ritme bırakıp sallanırken ekranlara geldiği o anın yarattığı etkiyi yaratmamıştır. gerçi hem bir gün önce 4 senelik aradan sonra yaşanan tarihi şampiyonluğun, hem de ilk olmasının yarattığı ekstra bir duygusal etki vardır hep bu etkinliğe dair; özelllikle bugün 9 sene sonra geriye dönüp bakınca.
ama fatih hoca'nın şampiyonlar ligi marşıyla sahneye geldiği ilk kutlama hariç böyle bir coşku da yaşanmamıştır tüm bu törenler tarihinde...
https://www.youtube.com/watch?v=VY8A5-weR1k o değil de fenerbahçe'nin 10 sene önce yenilediği stadında gördüğü şampiyonluk sayısının galatasaray'ın türk telekom arena'da kutladığı şampiyonluk sayısından az olması var, az önce farkettim...
(bkz:
tarihte bugün)
