1
asy'de yeni açık alt tribünün kapalıya yakın kısmına yapılan yeni bölüm.
asy'de yeni yapılan yeni açık alt locada izledim 15.ağustos.2009 galatasaray - denizlispor maçını.
ilk söyleyeceğim şey: muhteşem.
ben ki senelerdir, (35 sene oldu 2009'da tribüne gitmeye başlayalı.) maçlara giderim. türkiye'nin bir çok yerinde her ligde maç izledim. genellikle süründük yahu.
son yıllarda güzelleşti stadlar, yine de yeterl, değil elbette. eskiden çok fenaydı stadlarımız.
inönü'de açık tribünde tuvalete gitmek cesaret isterdi. zifiri karanlık, derin merdivenlerden inmek gerekirdi, o zamanlar sigara da içmiyorum, çakmak lazımdı önünü görmke için. illa ki paçalarınızı sıvamanız gerekirdi, paçalar pis sulardan ıslanmasın diye.
açık tribün tamamen betondu her stadda. "oku oku minder yap" diye bağırırdı dandik gazeteler satan abiler stad önünde. bu gazeler genelde "pazar" , "şey" gibi zamanın en ünlü tombul çıplak kadınlarının resimleriyle dolu gazetelerdi. babayla gidilen maçlarda alınmazdı bunlar, utanırdık babanın yanında bu gazetelere bakmaya.
kapalı tribün farklı ve lüks gelirdi o zamanlar. hem yağmurdan korunaklıydı hem de oturulacak yerler beton değildi. tüm basamak boyunca kalas benzeri tahtaydı oturulacak yerler. bunların çivileri çıkmış olurdu bazı yerlerinde. kıçınızı bunlardan kollamak gerekirdi.
numaralı ise hep başka bir dünyaydı. ne kadar güzel olsa da, gitmek istemezdim numaralıya davetiye gelse bile. hanım evlatlarının ve yaşı büyük amcaların gittiği bir tribün olarak görünürdü gözüme. ve hanımların elbette. son 15 yıla kadar galatasaray tribünlerinde diğerlerine göre çok daha fazla kadın vardı.
son yıllarda her tribüne koltuklar yapıldı. hiç bilmeyenler için "ne güzel işte" düşüncesi oluşabilir. öyle değil elbette. çok yerde koltuklara oturulabiliyor ne yazık ki. maç sırasında zaten hep ayaktasın, devrede ise ya koltuğun arkadaki ince kenarına oturabiliyorsun ya da yine ayaktasın. asıl oturulacak yere de yine "oku oku minder yap" gazeteleri gerekiyor.
ama yeni açık alt locaları çok beğendim. maçtan önce asy sokakta çok dalga geçtiler benle, "vay abi sosyete mi oldun" diye. açıkçası çok utanmıştım ben de. yakışır mıydı ebnim gibi yılların tribün emekçisine.
tribüne girince ve şimdi hiç utanılacak bir şey yaptığımı düşünmüyorum. çok rahat maç izledim, tezahüratların hepsine katıldım, popom yumuşak yer gördü yahu. hak ettim ben bunu. yıllarca kahrını çektik tribünlerin. dün ise ödül gibiydi bu.
çok güzel bir ortam var, dediğim gibi deri koltuklarda rahat rahat oturuyorsun. tv'ler var maçtaki bir pozisyonun tekrarını izleyebiliyorsun rahatça. mesela ilk penaltı hakikaten doğru mu diye merak edince gördük ki, net penaltı.
asy'de yeni yapılan yeni açık alt locada izledim 15.ağustos.2009 galatasaray - denizlispor maçını.
ilk söyleyeceğim şey: muhteşem.
ben ki senelerdir, (35 sene oldu 2009'da tribüne gitmeye başlayalı.) maçlara giderim. türkiye'nin bir çok yerinde her ligde maç izledim. genellikle süründük yahu.
son yıllarda güzelleşti stadlar, yine de yeterl, değil elbette. eskiden çok fenaydı stadlarımız.
inönü'de açık tribünde tuvalete gitmek cesaret isterdi. zifiri karanlık, derin merdivenlerden inmek gerekirdi, o zamanlar sigara da içmiyorum, çakmak lazımdı önünü görmke için. illa ki paçalarınızı sıvamanız gerekirdi, paçalar pis sulardan ıslanmasın diye.
açık tribün tamamen betondu her stadda. "oku oku minder yap" diye bağırırdı dandik gazeteler satan abiler stad önünde. bu gazeler genelde "pazar" , "şey" gibi zamanın en ünlü tombul çıplak kadınlarının resimleriyle dolu gazetelerdi. babayla gidilen maçlarda alınmazdı bunlar, utanırdık babanın yanında bu gazetelere bakmaya.
kapalı tribün farklı ve lüks gelirdi o zamanlar. hem yağmurdan korunaklıydı hem de oturulacak yerler beton değildi. tüm basamak boyunca kalas benzeri tahtaydı oturulacak yerler. bunların çivileri çıkmış olurdu bazı yerlerinde. kıçınızı bunlardan kollamak gerekirdi.
numaralı ise hep başka bir dünyaydı. ne kadar güzel olsa da, gitmek istemezdim numaralıya davetiye gelse bile. hanım evlatlarının ve yaşı büyük amcaların gittiği bir tribün olarak görünürdü gözüme. ve hanımların elbette. son 15 yıla kadar galatasaray tribünlerinde diğerlerine göre çok daha fazla kadın vardı.
son yıllarda her tribüne koltuklar yapıldı. hiç bilmeyenler için "ne güzel işte" düşüncesi oluşabilir. öyle değil elbette. çok yerde koltuklara oturulabiliyor ne yazık ki. maç sırasında zaten hep ayaktasın, devrede ise ya koltuğun arkadaki ince kenarına oturabiliyorsun ya da yine ayaktasın. asıl oturulacak yere de yine "oku oku minder yap" gazeteleri gerekiyor.
ama yeni açık alt locaları çok beğendim. maçtan önce asy sokakta çok dalga geçtiler benle, "vay abi sosyete mi oldun" diye. açıkçası çok utanmıştım ben de. yakışır mıydı ebnim gibi yılların tribün emekçisine.
tribüne girince ve şimdi hiç utanılacak bir şey yaptığımı düşünmüyorum. çok rahat maç izledim, tezahüratların hepsine katıldım, popom yumuşak yer gördü yahu. hak ettim ben bunu. yıllarca kahrını çektik tribünlerin. dün ise ödül gibiydi bu.
çok güzel bir ortam var, dediğim gibi deri koltuklarda rahat rahat oturuyorsun. tv'ler var maçtaki bir pozisyonun tekrarını izleyebiliyorsun rahatça. mesela ilk penaltı hakikaten doğru mu diye merak edince gördük ki, net penaltı.
