babamın takımı diye severdim, hatta ne sevmesi sempati de beslerdim, hatta rahmetli mutlu olurdu, neden çocukken trabzonsporlu olmadım diye de bazen üzülürdüm. gel gör ki, şike sonrası yaptıkları, fenerbahçe’ye her maç yenilip galatasaray’a gelince ekstra bir motivasyonla oynamaları, şike sezonunda şampiyon olamamalarına bile bizim maçlara bağlamaları, “galatasaray gibi dostum olacağına fenerbahçe gibi düşmanım olsun” gibi saçma sapan söylemlerde bulunmaları sonrası beni bile kendinden nefret ettirmiştir.
(bkz:
galatasaray’la uğraşanın çocuğu olmaz)