aynı ülke topraklarında yetişmiş olmalarına rağmen rakip takımların başına gelmeyen durumlardır. rakip takımların oyuncuları eski takımına gol atınca ağlarken (bkz:
ilhan mansız) veya çalıştırdığı takım gol attığında sessiz sakin otururken(bkz:
rıza çalımbay), galatasaray'dan ayrılanlar gol atınca (bkz:
mustafa sarp) veya gol atan takımın antrenörü (bkz:
bülent korkmaz) olunca eski takımına hareket çekebilmektedir. yine galatasaray ve rakip takımlarda oynayanlar aynı dönemlerde benzer ücret almalarına karşın galatasaray'ın eski oyuncuları az para aldıklarından yakınırken rakip takımlarda böyle durumların olmadığı görülmektedir. hatırladığım son jübile
mehmet özdilek'in kendi çabaları ve organizasyonuyla gerçekleştirdiği beşiktaş milan karşılaşması olmasına rağmen jübile yapmak için kılını kıpırdatmayan eski galatasaray'lı futbolcular bu durumu kulübünün vefasızlığına bağlamaktadır. rakip takımların eski futbolcuları takımlarını kayıtsız şartsız savunup inandırıcılığı yitirmeyi göze alabiliyorken (bkz:
rıdvan dilmen), eski galatasaraylı oyuncular ne kadar tarafsız olduklarını göstermek için kulübüne zarar verebilecek dedikoduları dahi medyada umarsızca sarfedebilmektedir (bkz:
hakan ünsal).
sebebi her ne olursa olsun bu oyuncular eski takımlarından hıncını aldıklarını zannederken onların formalarını alarak mutlu olan,
bu takımın oyuncusuyken gollerinde stadda veya ekran başında onlar kadar sevinen, onlar para alamadığında durumlarına üzülen bu taraftarlarının artık tek bir beklentisi olduğunu unutmasınlar.
bu takım'dan ayrıldıktan sonra lütfen konuşmayın. konuşmayın! ko-nuş-ma-yın! efendi olun sizi siz yapan armanıza saygılı olun ki biz de yolda gördüğümüzde bir selam verebilelim. eski sevgiliyi görmüş gibi başka yere bakmayalım.
