şampiyonluk yarınlara kaldı

• 39

  henüz şampiyon olmamış bir takım taraftarı için fazla erken telaffuz edilmiş söz.
  
  galatasaray normal şartlarda şampiyon olur. ama normal şartlarda...
  malum hükümetin istemediği meselelerde hukuk nasıl ayaklar altına alınıyor görüyoruz. hükümetin başakşehir üzerine büyük planları var. ligde de henüz 3 maçımız var. 1 tanesi en zor deplasmanlardan birinde, rize'de. biri rakibimiz başakşehir ile. biri de deplasmanda sivasspor ile. hiç biri kolay rakip değil. hele hele mevcut federasyon ve hakemlerle her biri bana göre kadıköy deplasmanı ciddiyetini hakeden final maçları. ligde önümüzdeki 2 maçımızı kazanalım sonra veririz bu ayarları. şu aşamada 18/19 sezonunda her şeyi de kazanabiliriz ama karşımızda bize her şeyi kaybettirmeye uğraşacak hukuksuz bir yapı var.
• 45

  bir zamanlar seyrantepe metrosunda ölük ölük bağırdığımız tezahürat.
• 47

  lalay la lay lay lalay la lay lay lay
  
  diye bir ses duyulur. sabri, gökhan zan, çağlar, necati seslerinin birleşimiyle.
• 51

  https://www.youtube.com/watch?v=40fkSmQ5yoY
  
  lalay la laylay lalay la laylay laaaaaayyyyyy...
  
  video efsane. ekibe gel.
  
  engin baytar'ın ork borusu gibi öttürdüğü boru muhteşem. *
• 30

  nedensiz bir şekilde aklıma düşmüş tezahurat. hayırlısı bakalım.
• 52

  fb ile özdeşleşmiş parça. 2012'deki futbolcularımızın videosunda hamza akman ve efe akman da var. çok küçükler tabii, çok da tatlılar.
  
  (bkz: ağaç yaşken eğilir)
  
  https://www.youtube.com/watch?v=40fkSmQ5yoY
• 2

  gördün mü fener shabani nonda'yı??? diye editlenmeden söylenebilir.
• 43

  fener ağlama ile birlikte psikolojik üstünlük seviyesini parabolik artıran söz öbeği.
• 50

  (bkz: artık yarınlar bile uzak)
• 53

  yarın diye diye fenerlilerin 10 senedir söylediği sarki. biz de keyifle söylüyoruz tabii!
• 44

  12 mayis 2012 gecesi sonrasi 15 mayis 2021 gecesinde de soylenmesini umdugumuz beste.
• 35

  2015-16 sezonundaki fenerbahçe futbol takımına söyleyebileceğimiz marş. gökmen özdenak tonajıyla ama.
• 13

  12 mayıs gecesinden beri nedense söylemekten kendimi alamadığım tezahürat. hadi işyerinde söylüyorsun, herkes galatasaraylı falan eşlik ediyor da insan öğle yemeği için gittiği pidecide sipariş verirken de bunu söyler mi*. hadi orada da söyledin, sokakta tek başına kendi kendine mırıldanarak eve yürüme bari dimi. yüzümde alaycı bir gülümsemeyle, insanların "ne diyo la bu" dercesine yanımdan geçtiklerini gördükçe daha da söyleyesim geliyor. ne yazık ki etrafta çubuklu formalı kimseyi göremiyorum iki gündür. sahi nereye gitti ki bunlar? *