1
eylül 2001'de türk hava kurumunun ücretsiz olarak eskişehir'de açtığı paraşüt başlangıç kursuna katılarak yaptığım spor.
üniversitedeyken her şeye atlayıp zıplayan bir tip ve adrenalin meraklısı(u: lunaparkta gondolda en arkada ayağa kalkan apaçi, çekiç, eksplorer,asansör gibi araçlardan artık tat almayan biri) olduğum için, sınıfımızdan kız arkadaşların "hadi mocuishle gidelim beraber" ısrarı üzerine kabul etiğim daha sonra o kız arkadaşların ailelerinden izin alamamasıyla (u: :() sınıftan yalnız ama okuldan 2 kız 2 erkek olarak gittiğim ve hayatımın en adrenalin yüklü anlarını yaşadığım spor.
1 hafta süren yarı askeri disiplinle bulunduğumuz tesiste, sıcak suyun olmaması mı dersin, yarı askerlik yapmayı mı dersin koşullar biraz can sıksa da ortam çok eğlenceliydi. 120 ye yakın kursiyerden 45 civarı da kızdı. öyle dövmeli, punkçı ya da uçuk kaçık tipler değil bayağı bildiğin normal kız, hatta kezban olanlar bile var. * *
işte teorik ve fiziksel çeşitli çalışmalardan sonra,
-5 nokta taklası ( paraşütle yere düşerken ki şiddet, 4mtlik duvardan atladığınızdaki hızla aynı bu sebeple baskıyı azaltmak ve bir yerinizi kırmamak için darbeyi 5'e bölüyorsun.)
-acil durumda yapılacaklar(yapamayacağımız ve direkt şoka gireceğimiz için detay vermiyorum :) )
vs. vs.
5.günün şafağında :/ kaldırıyorlar ve hava tan yeri iken tan yeri tam zamanı diyerek 10 ar kişi * uçaklara bindiriyorlar. benim ilk atlayışımdaki yerim uçağın kapısının yanıydı ve açık kapıyla 1940 model antonov marka uçaklarla (şunun daha eskisi) https://gss.gs/EXl.jpg pek de emniyette olmadan uçuyorsun. eski man belediye otobüsleri daha iyi uçar yani o kadar. kalkıştan bir süre sonra 5'erli olarak atlayacağımız için ilk önce diğer 5'li atlayacak ve kapının yanındayım. o 5'linin önündeki kız okuldan arkadaşım yasmin, kız psikopat, geldi kapıdan tuttu 2 eliyle bir ayağı önde hafif kapıdan dışarıda, hoca "atla" deyip sırtına vurunca atlıyorsun. zaten aynı hareketi yerde milyon kere yaptırdıkları için refleksleşmiş oluyorsun ve düşünmeden atlıyorsun, atlamazsan da itiyorlar zaten * *
ben yasmin ve arkasındaki 4 kişiyi tekekr teker uğurladım, zaten atlayan rüzgarla birlikte fiyuv fiyuv diye diğer tarafa akıyor ve bir müddet sonra paraşüt açılıyor. ben o ara dedim tamam sıkıntı yok hepsi açıldı. çünkü paraşütlerimiz bir mekanizma ile uçağın içine bağlı ve can ipi, halat falan bir düzenekle otomatik açılıyor.
sıra bizim sortiye geldiğinde de en önde ben vardım ve sıkıntısız atladık, atladığımız yükseklik 550 mt. uçaktan atladıktan sonraki ilk 4-5 saniye serbest düşüş oluyor zaten olayda orası kalanı manzara izleme oluyor. o serbest düşüşteki heyecan inanılmaz tarif edemem, en çok heyecanlandığınız lunapark oyuncağındaki heyecanınızı 10'la çarpın.
atlayışı gerçekleştirdikten sonra inişte de 5 nokta taklası ile inip hemen paraşütü toplamalısınız yoksa paraşüt hava ile dolup sizi sürükleyebilir.
zaten atlayıp geldikten sonraki ruh haliniz, özgüveniniz inanılmaz boyutta oluyor, süper kahraman gibi hissediyorsunuz kendinizi.
tabi döndükten sonra artık hiçbir lunapark oyuncağından zevk alamamak da işin kötü yanı.
toplamda 3 atlayış yapılacaktı ve hava koşulları sebebiyle (rüzgar) 2 atlayış yaptık, 3.yü yapamadık onun için 15 gün sonra tekrar gitmemiz gerekliydi ama param olmadığı için gidememiştim :(
imkanı fırsatı zamanı olan ve kendine * güvenen * herkese tavsiye edebileceğim spor. keşke devam edebilseydim...
üniversitedeyken her şeye atlayıp zıplayan bir tip ve adrenalin meraklısı(u: lunaparkta gondolda en arkada ayağa kalkan apaçi, çekiç, eksplorer,asansör gibi araçlardan artık tat almayan biri) olduğum için, sınıfımızdan kız arkadaşların "hadi mocuishle gidelim beraber" ısrarı üzerine kabul etiğim daha sonra o kız arkadaşların ailelerinden izin alamamasıyla (u: :() sınıftan yalnız ama okuldan 2 kız 2 erkek olarak gittiğim ve hayatımın en adrenalin yüklü anlarını yaşadığım spor.
1 hafta süren yarı askeri disiplinle bulunduğumuz tesiste, sıcak suyun olmaması mı dersin, yarı askerlik yapmayı mı dersin koşullar biraz can sıksa da ortam çok eğlenceliydi. 120 ye yakın kursiyerden 45 civarı da kızdı. öyle dövmeli, punkçı ya da uçuk kaçık tipler değil bayağı bildiğin normal kız, hatta kezban olanlar bile var. * *
işte teorik ve fiziksel çeşitli çalışmalardan sonra,
-5 nokta taklası ( paraşütle yere düşerken ki şiddet, 4mtlik duvardan atladığınızdaki hızla aynı bu sebeple baskıyı azaltmak ve bir yerinizi kırmamak için darbeyi 5'e bölüyorsun.)
-acil durumda yapılacaklar(yapamayacağımız ve direkt şoka gireceğimiz için detay vermiyorum :) )
vs. vs.
5.günün şafağında :/ kaldırıyorlar ve hava tan yeri iken tan yeri tam zamanı diyerek 10 ar kişi * uçaklara bindiriyorlar. benim ilk atlayışımdaki yerim uçağın kapısının yanıydı ve açık kapıyla 1940 model antonov marka uçaklarla (şunun daha eskisi) https://gss.gs/EXl.jpg pek de emniyette olmadan uçuyorsun. eski man belediye otobüsleri daha iyi uçar yani o kadar. kalkıştan bir süre sonra 5'erli olarak atlayacağımız için ilk önce diğer 5'li atlayacak ve kapının yanındayım. o 5'linin önündeki kız okuldan arkadaşım yasmin, kız psikopat, geldi kapıdan tuttu 2 eliyle bir ayağı önde hafif kapıdan dışarıda, hoca "atla" deyip sırtına vurunca atlıyorsun. zaten aynı hareketi yerde milyon kere yaptırdıkları için refleksleşmiş oluyorsun ve düşünmeden atlıyorsun, atlamazsan da itiyorlar zaten * *
ben yasmin ve arkasındaki 4 kişiyi tekekr teker uğurladım, zaten atlayan rüzgarla birlikte fiyuv fiyuv diye diğer tarafa akıyor ve bir müddet sonra paraşüt açılıyor. ben o ara dedim tamam sıkıntı yok hepsi açıldı. çünkü paraşütlerimiz bir mekanizma ile uçağın içine bağlı ve can ipi, halat falan bir düzenekle otomatik açılıyor.
sıra bizim sortiye geldiğinde de en önde ben vardım ve sıkıntısız atladık, atladığımız yükseklik 550 mt. uçaktan atladıktan sonraki ilk 4-5 saniye serbest düşüş oluyor zaten olayda orası kalanı manzara izleme oluyor. o serbest düşüşteki heyecan inanılmaz tarif edemem, en çok heyecanlandığınız lunapark oyuncağındaki heyecanınızı 10'la çarpın.
atlayışı gerçekleştirdikten sonra inişte de 5 nokta taklası ile inip hemen paraşütü toplamalısınız yoksa paraşüt hava ile dolup sizi sürükleyebilir.
zaten atlayıp geldikten sonraki ruh haliniz, özgüveniniz inanılmaz boyutta oluyor, süper kahraman gibi hissediyorsunuz kendinizi.
tabi döndükten sonra artık hiçbir lunapark oyuncağından zevk alamamak da işin kötü yanı.
toplamda 3 atlayış yapılacaktı ve hava koşulları sebebiyle (rüzgar) 2 atlayış yaptık, 3.yü yapamadık onun için 15 gün sonra tekrar gitmemiz gerekliydi ama param olmadığı için gidememiştim :(
imkanı fırsatı zamanı olan ve kendine * güvenen * herkese tavsiye edebileceğim spor. keşke devam edebilseydim...
