Kariyer Sonu1
kimseye imza vermeyen, gerçek adından çok ho chi minh takma adıyla bilinen, serie a, serie b, serie c'de oynamış 1948 yılı doğumlu italyalı eski futbolcu. https://gss.gs/7tX.jpg
--- alıntı ---
sollier'in mücadele etme biçimi buydu. sahada şut atardı, dışarıda nutuk.
...
bir yandan cinzano di santa vittoria alba'da oynarken bir yandan siyaset bilimi okudu. cossatesse'yle anlaşınca fabrikayı bıraktı. aylık 50.000liret teklif etmişlerdi. o 60.000 istedi. başkan aslında iki mislini isteyecek sanmıştı. öderdi de. fakat 60.000 de işini bırakmasına, maaşının bir kısmını leninist kolektife vererek sürdürmesine yetecek kadardı. bir liret daha fazlasına ihtiyacı yoktu, bir liret daha istemedi.
...
profesyonel futbol herkesin rüyasıydı. elbette sollier bu herkesin dışındaydı. çünkü onun aklında başka şeyler vardı. en büyük stadyumlardan geçerken ne bıyık siyasetini ne de ideolojisini değiştirdi. bu yüzden basında anıldığı ismi ho chi minh'ten mao'ya dönüştü.
...
her bir takım arkadaşına bir kitap hediye etti... tıpkı çıkardığı ortalar gibi etkili bir ithaf yazılıydı bu kitapta: "yalnızca futbolla yaşanmaz."
...
gollerini alkışlayan taraftara sıkı yumruğunu gösterirdi. haberlerde ya forvetin arkasında oynadığı ya da kendisinin forvet olduğu yazardı, ama hep kendisine has bir tarzla oynardı: bütün sahada durmadan koşar, her topa giderdi. sanki gösterdiği her çaba kurtuluşun kendisiydi. maçlardan elinde das kapital'in bir kopyasıyla çıkardı... bir de takım başkanı spartaco ghini'den kendisine özel bir prim ayarlamasını istemişti: attığı her gol için kendi kolektifinin basın organı olan işçilerin günlüğü'ne iki tane abonelik eklenecekti.
...
eski kulübü perugia'yı oyuncuların ortak yönetimine ve taraftarların katılımına açmak yerine dikey bir model tercih ettiği için eleştirdi. antrenörü ilario castagner'i kolektif bir oyun izleme sözünü yerine getirmemekle, kendini çok büyük görerek alçakgönüllü davranmayı bırakmakla suçladı.
--- alıntı ---
alıntılar solcu futbolcular kitabından
(yazar: quique peinado, çeviren: banu karakaş, yayınevi: yazılama yayınevi, 2017 )
--- alıntı ---
sollier'in mücadele etme biçimi buydu. sahada şut atardı, dışarıda nutuk.
...
bir yandan cinzano di santa vittoria alba'da oynarken bir yandan siyaset bilimi okudu. cossatesse'yle anlaşınca fabrikayı bıraktı. aylık 50.000liret teklif etmişlerdi. o 60.000 istedi. başkan aslında iki mislini isteyecek sanmıştı. öderdi de. fakat 60.000 de işini bırakmasına, maaşının bir kısmını leninist kolektife vererek sürdürmesine yetecek kadardı. bir liret daha fazlasına ihtiyacı yoktu, bir liret daha istemedi.
...
profesyonel futbol herkesin rüyasıydı. elbette sollier bu herkesin dışındaydı. çünkü onun aklında başka şeyler vardı. en büyük stadyumlardan geçerken ne bıyık siyasetini ne de ideolojisini değiştirdi. bu yüzden basında anıldığı ismi ho chi minh'ten mao'ya dönüştü.
...
her bir takım arkadaşına bir kitap hediye etti... tıpkı çıkardığı ortalar gibi etkili bir ithaf yazılıydı bu kitapta: "yalnızca futbolla yaşanmaz."
...
gollerini alkışlayan taraftara sıkı yumruğunu gösterirdi. haberlerde ya forvetin arkasında oynadığı ya da kendisinin forvet olduğu yazardı, ama hep kendisine has bir tarzla oynardı: bütün sahada durmadan koşar, her topa giderdi. sanki gösterdiği her çaba kurtuluşun kendisiydi. maçlardan elinde das kapital'in bir kopyasıyla çıkardı... bir de takım başkanı spartaco ghini'den kendisine özel bir prim ayarlamasını istemişti: attığı her gol için kendi kolektifinin basın organı olan işçilerin günlüğü'ne iki tane abonelik eklenecekti.
...
eski kulübü perugia'yı oyuncuların ortak yönetimine ve taraftarların katılımına açmak yerine dikey bir model tercih ettiği için eleştirdi. antrenörü ilario castagner'i kolektif bir oyun izleme sözünü yerine getirmemekle, kendini çok büyük görerek alçakgönüllü davranmayı bırakmakla suçladı.
--- alıntı ---
alıntılar solcu futbolcular kitabından
(yazar: quique peinado, çeviren: banu karakaş, yayınevi: yazılama yayınevi, 2017 )
