söylemesi, dinlemesi en keyifli olan bestelerden biri.
9 nisan 2013 galatasaray real madrid maçını
borissimo‘nun evinde 2 adet fanatik fenerli arkadaşımızla izledik. drogba’nın skoru 4-1’e getirdiği golde fenerli arkadaşlardan biri evin koridoruna doğru
drogba kayışı yaparak sevinmişti, bizse galatasaraylılar olarak kendimizden geçiyorduk. pozisyonun ofsayt olduğunu biraz geç farkettik haliyle.
bitime 10 dakika var ve momentum tamamen bizdeyken ua tribünde “bu sene olmadı ama elbet birgün” minvalinde bir pankart açıp sanırım bir süre sonra da dakikalarca devam edecekleri “ölüm varmış korku varmış” söylemeye başladıydılar. bir tane kahinin çıkıp “gs maçı 5-1 kazanacak” demesinden dolayı dördü beşi bulabileceğimize inancımız çok yüksekken o pankartı açıp “başarılar gelir geçer, asaletin bize yeter” denmesi o anda olmayacak işti açıkçası. ama biz de maç sonu evde 4 kişi bunu söylüyorduk.
sonra facebook’a bu video düştü. maç sonunda stattan çıkmayıp takım ve hoca geri çağrılmış...
videoyu üzerine “manyaklar xd” yazıp paylaştıktan bir süre sonra o zamanlar sevdiğim bir abim yorum atmış: “eyvallah kardeşim”
o gün orada olup “ölüm varmış korku varmış, bu dünyanın sonu varmış...” diye bağıranları kıskanıyor ve selamlıyorum. bir de hagi’yi izleyenleri çok kıskanıyorum. bir de sami yen’de maç izleyenleri.
https://youtu.be/eDqLXuax6go