öncelikle mostafa'nın gol vuruşu çok estetikti.
atağımız sol kanattan başlayıp topun sağ kanadımıza kadar gittiği, orta sahada büyük bir mücadele gösterip topun geri kazanıldığı ve merkezden savunmayı delerek atılmış goldür. güzel bir takım golüdür.
golde dikkatimi çeken asıl şey ise öncesinde cüneyt çakır'ın oyunu durdurabileceği en az 3 pozisyon yaşandı.
1-) emre kılınç-ozan tufan mücadelesinde emre k. topa vurdu. ozan emre'nin ayağına vurup kendisine vurulmuş gibi göstermek istedi. c. çakır kendi derbi yönetme stiline göre iki taraftan birine düdük çalması lazımdı. böylelikle oyun dururdu. gol ihtimali azalırdı. muhtemelen pozisyonu çok net gördü ve ceza sahası çizgisine yakın olduğu için serbest vuruş şansımız olacağına oyunu durdurmamak işine geldi. ozan lehine serbest vuruşu vermeyi de egosuna kabul ettirememiştir. gördüğüm en kibirli hakem dünyadaki. fırat aydınus'un boş kibrini saymıyorum
*2-) belhanda hava topunda sert bir şekilde yere düştü. normalde yine düdük çalırdı ama belhanda fatih hoca'dan aldığı talimatı hatırlayıp fişek gibi fırladı. fatih hoca geçen haftalarda oyuncuları yerde yatmamak konusunda uyardığını söylemişti. bize çok katkısı oluyor.
3-) belhanda'nın topu kazandığı anda hemen bir faul uydurmalıydı. nasıl olsa en fazla saniye söver unuturduk. orta saha civarı olduğu için golümüzü vermedi diyemezdik.
velhasılıkelam cüneyt çakır koca maçta bir anlığına konsantrasyonunu kaybetti ve golü attık. işte biz buna ilahi adalet diyoruz. hiç bir zaman anlayamayacaklar ama.
.
