gecen hafta besiktas carsi'da,
ugur vardan ile birlikte gece 3 'e kadar muhabbetin ve rakinin dibine vurdugum adamdir.
muthis keyifli, 0 ego sahibi, oldukca da bilgili ve cok iyi
galatasarayli bir abimiz.
olay soyle vuku buldu ;
hasbi'ye oturdugumuzda zaten onlar onceden gelmis, demlenmeye baslamislardi.
biz, sayko denilecek kadar hastalikli bir kuzenimle yerimizi almistik.
ben direk tanidim tabi mehmet karli'yi, kuzen de ugur vardan'i cozdu.
o kadar keyifli muhabbet ediyolardi ki bolemedim ta ki adnan polat'in kongresinde yaptigi konusma icin tesekkur edinceye kadar.
hep aklimda vardi, ben o konusmayi yaparken yurtdisinda yasiyordum ve canli yayinda sevinc mi denir, yoksa uzuntunun, basimizin egmenin sonucu mudur bilmem ama acayip aglamistim.
bir anda dondum ve ; ' mehmet abi, lafini boluyorum ama ben sana tesekkur etmek istiyorum. o adnan polat'in kongresinde yaptigin efsanevi konusmada, ben kanada'da
sabahin korunde kongreyi izlemek icin kalkmistim ve siz konusurken de agliyordum. tekrar tekrar tesekkur ediyorum, bizim basimizi adnan polat'in yaptigi gibi egmedigin icin, hala galatasaray
adina bir umudun olacagini gosterdigin icin.. ' diyip kalkip sarildim simsiki.
mehmet abi'nin gozlerinin ici guluyordu ve ' eyvallah kardesim ' dedi.
tabi bu olaydan sonra oyle bir kitledik ki onlari yaklasik 3 saat falan yer yer şike, yer yer basarilar, simdiki yonetim, gezi parki olaylari..
durmadan konustuk, konustuk ve cok keyif aldik.
tekrar buradan kendisine tesekkur ediyorum, biz ve sizin gibiler oldugu surece '
galatasaray'in oldugu yerde her zaman umut vardir' diyorum.
