1
pandemi öncesi anapolis ziyaretimde gaço*'nun tesislerinde* canlı izlediğim geriye dönük; libero sayılabilecek brezilyalı topçu. gaço ile birlikte öğle yemeğinde felipe'nin ismini sormuştum (neden sorduğumu hatırlamıyorum. sanıyorum ki felipe beni şaşırtacak bir hareket sergiledi.) sonraki aylarda gaço ile konuşmamızda duydum ki felipe'yi rio kulübü* transfer etmiş. bir şans sunmuş. bu konuşma sonrasında mutlu olmuştum. geçtiğimiz hafta tekrar anapolis ziyaretimde tesisleri uğramayı ihmal etmedim. sezon içi olduğu için kısıtlı görebilme imkanım oldu. felipe tekrar tesislerde top koşturuyordu. durumu soruşturduğum da öğrendim, rio'ya adapte olamamış. kimisi uyuşturucu başkası adaptasyon dedi. brezilya kültürünü, oradaki gençlerin yaşantısını bildiğim için yadırgamadım. galatasaray tesislerini çok yakından tanıyan birisi olarak; ne yazık ki eski zamanlarda leonardo felipe tarzı bir oyuncumuz vardı. büyük işler başarabilecek düzeydeyken topluma, yozluğa yenik düşüp futbolu bırakan birisi. ismini burada yazmamın hukuki sakıncaları olabilir. avrupa tesislerinde mental hocalık sergileyen koçlar, teyakkuzculuk mevcut. profesyonelliği bu tür çocuklara aşılıyorlar. başta fransız tesisleri olmak üzere spurs bu konuda ustalaşmış. eski başkanımız burak elmas'a bir mektup yazmıştım. 'vizyon' kendisi de altyapı konusunda revizyon gerçekleştireceğini iletmişti. yönetim değişti. umarım vizyon değişmez. çünkü galatasaraylılık vizyondur, bu tür gençlerin solmasını izlemek galatasaraylılar için doğarken ölmektir.
