ben,
arda turan'ı,
hagi'nin attığı frikik golüne
kale arkasında deli gibi sevinen galatasaraylı olarak hatırlamak isterdim.
ne söylerse söylesin,
azizgillerle,
acungillerle,
emregillerle kankalığı sürdüğü sürece, o eski imajı geri gelmeyecektir.
ben,
hakan şükür'ü "
kim attı, kral attı"larla hatırlamak isterdim.
hemen her avrupa maçında, rakip kalecilerin eline kafasıyla veren...
gel gör ki, öldürülen gençlere bile sahip çıkamazken, şimdilerde de bir oraya, bir buraya savrulan adam olduğu sürece, eskisi gibi hatırlamayacağım onu...
ben, defans dendiğinde demir gibi adam olan
hakan ünsal'ı, namı diğer küçük hakan'ı, hayat kurtardığı ve asist yaptığı efsane maçlarla hatırlamak isterdim.
emekliliği ardından saçma sapan argümanlarla
galatasaray'ı yıprattığı sürece o şekilde hatırlamayacağım.
ve
imparator...
uefa finali sonrası, yere çömelip ağlarken, beni de çocuk yaşta deli gibi ağlatan adamdır
fatih terim.
o hali, imparatordur.
tüpçüyle, sırıta sırıta mukavele gösteren adam, bırak imparatoru;
yeniçeri bile olmamalı...