inanılmaz bir değişim yaşıyor göz göre göre.
boşverdim maçı muçu, onlar kaybedilir, kazanılır. galatasarayın başından bir
adnan polat dönemi geçti, dalga malzemesi olduk. sonunda "cimbom kümeye" diye bağıranları aynı kümeye sokup birer birer patakladık. sıkıntı değil bunlar.
yahu babam, geçen sene de bu adama tepkiler vardı. hamzaya gelen tepkilere karşı elimden geldiğince sürekli savundum. çünkü adam mütevazıydı, özeleştiriyi çokça yapardı, özür dilerdi, yense de yenilse de önce fair play derdi. sonrasında maç kazanmış, kaybetmiş, önemsiz şeyler.
bu sezon sürekli bir yerlere laf sokuyor. yahu her kazandığın maçtan sonra, her eleştirildiğin maçtan önce kalkıp kalbi kırık sevgili tribi atmanın ne gereği var? olcan değişikliği yanlıştı, insanlar da eleştirdi. velev ki yanlış değildi ve haksız yere eleştirildi. illa bunları muhatap alıp laf mı sokman gerekiyor? bir gün biz gidelim bizden sonrakiler daha iyi iş yapar, bir gün taraftarımız şöyle böyle, bir gün hep galibiyet bekliyoruz, bir gün yanlış yaptık herhalde diye göndermeler vs.
sen de bunları yapıyorsan ne anladım ki ben bu işten hoca? benim seni savunduğum, tamamıyla takiyene kanmamdan olmuş demek ki. bir insan takiye yapmıyorsa bu denli keskin bir karakter değişimi yaşayamaz. ya da başarılar seni sarhoş etti.
yine de unutma ki sarhoşken yaptığın saçma bir şey, ayıldığında başını öyle ağrıtır ki dünyanın ağrı kesicisini içsen fayda etmez.
edit: doğru kelime "kibir." bu nosyon hamza hocanın aurasına işlemeye başladı. kibir adamı yerin dibine sokar hocam, yine de sen bilirsin.
