aile içindeki fenerliler, babanne, enişteler kuzenler beni küçükken o kadar boğmuşlardır ki, gel kızım senide fenerli yapalım diye, içlerinden en çok babamı sevdiğim için, onun evde tek başına galatasaraylı olmasından dolayı üzüldüğüm için, isyanla ben galatasarayı tutucam diye bağırmışlığım vardır. 5- 6 yaş arasındaydım. futbolla ilgilenmiyordum. hatırladığım tek şey babaannemim fener formasıyla ve de o hürriyet
** gazetesinden verilmiş kendin yap, yapıştır türkiye kupasıydı. resim çekiliyordu. o pozu gördükten sonra sözlük, inan içimde bi galatasaray sevgisi hissettim. babaannemide çok severdim ama işte tek sevmediğim yanı oydu yani.
edit: kızlar babacı olur!