galatasaray'ın dışında takım tutmak

• 1

  "ikinci bir takım tutmak"tan bahsediyorum tabi ki. sözlükte de baya var görüldüğü üzere. ikinci takımı barcelona'ymış da bilmem ne. ya kardeşim, sen galatasaray avrupa takımıdır demiyor musun? diyorsun. eeee, daha ne o zaman? ya barcelona'lı ol, ya galatasaraylı. bitti.
  
  - real madrid'li adamlar liverpool'u da destekliyor mu sence?
  - zevkler ve renkler tartışılmaz bikbikbik...
• 2

  futbol dediğimiz güzel oyun türkiye ligi gibi cacık bir organizasyonla sınırlı olmadığı için gayet normal olan olaydır. asıl bunu garipsemek ilginçtir. takım tutan adam futbolu sevemez, takım tutuyorsan ölümüne tut gibi bir anlayış yerleşmiş nedense zihnimize. halbuki hem takıma yürekten bağlı olup hem futbolun her türlü güzelliğini sergileyen "yabancı" takımlara sempati duyulabilir. yani yapılabiliyor bu, vallahi bak.
• 3

  (bkz: memleketinin takimina sempati duymak)
• 4

  "sadece galatasaray diye boşuna mı dedik?" dedirtir...
• 5

  güzel bir şeydir. tavsiye ederim. liverpool'un tutkusuna yada barca'nın değerlerini sahiplenişine herhangi bir dünyalının sempati duymasından daha normal hiç bir şey olamaz. bu arada bu sözlüğün ismi her ne kadar galatasaray sözlük olsa da bir spor ansiklopedisine dönüşmüştür. yani bir anlam karmaşasına gerek yoktur.
• 6

  (bkz: manchester united)
• 7

  (bkz: chelsea fc) *
• 8

  (bkz: liverpool fc)
• 9

  (ara: sempatizanları)
• 10

  sempati duymak veya futbolunu sevmek takdir etmek olabilir fakat tutmak bana garip gelmektedir. nasıl insan aynı anda 2 karşı cinsine aşık olamayacaksa aynı anda 2 takımada aşık olamaz.
  (bkz: only you)
• 11

  takım tutmak ile semapati duymak arasında ince çizgide bulunan "futbol severlere" selam ederim. zira doğru şeyi yapmaktalar bence. naçizane, başlığı açan kişi olarak demek istediğim şeyin o olmadığı çok açık zaten. ben de barcelona'nın maçlarını mümkün mertebe kaçırmam, ama messi gol atınca da arda atmış gibi götü başı dağıtarak sevinmem; hatta sevin-e-mem. ben galatasaraylıyım kardeşim, barcelona'lı değilim.
  
  bırak bilecikspor'u, sivaslıysan sivasspor'u, eskişehirliysen eskişehirspor'u sapına kadar destekleyeceksin tabi, o ayrı. hatta galatasaray-eskişehir maçında git babalar gibi memleketinin takımını destekle. ama bu ecnebilere özenme nedir arkadaş? adam tutmuş, 2006 şampiyonlar ligi finalinde arsenal kaybetti diye üzülüyor (ki bana bu durum hiç de inandırıcı gelmez, tribe girmiş boş yere derim). {türk takımıysa başkasını destekle ama yabancı takımsa destekleme gibi bi anlam çıkmış sanırım. demem odur ki, eskişehirspor galatasaray'ın rakibi değildir ama barcelona rakibidir. zira amacımız, türk olmayan takımları yenmektir.}
  
  biraderim, arsenal kaybetti diye üzüleceğine galatasaray o finalde niye yoktu diye üzülsene.
• 12

  kerpeten, ingiliz anahtarı falan tutmak gibi bir şeydir. galatasaray'a gönül veren, galatasaray'ı metin gibi seven biri için adı sadece sempatizanlık olabilir. hani topçu olsam avrupa'ya gitsem şu takımda yahut şu kulüpte oynardım demektir. gerisi yalandır.
  
  bir kere sahip olduğum real madrid sempatisini temel alıp kafa yormuştum başka ülkenin bir takımını tutmanın nasıl bir şey olacağına. buna sebep olan bir başka şeyse liverpool'da yaşayıp everton'u tutan bir çocuğun* barselona'ya turistik ziyaret esnasında camp nou stadı'nı gezerken birden fc barcelona taraftarı olmasının hikayesini tv'de görmüş olmamdı. babası fanatik evertonlu tabii. sinir oluyor değiştiremiyor bu durumu. çocuk harçlıklarını biriktiriyor, haftasonu maça gidiyor barcelona'ya dürbünle falan. sonra eğleniyor takılıyor geliyor. ilginç bir hikayeydi.
  
  ben bir de şu açıdan bakıyorum, şu kalburüstü kulüplerin bir çeteresini tutalım bakalım.
  
  real madrid,
  fc barcelona,
  ac milan,
  juventus,
  manchester united,
  arsenal vs. galatasaray kimilerini yenmiş kimilerinden kupa almış... gereksiz bir mevzu yani. nasıl ki bir koltukta iki karpuz taşınmaz, bir gönülde iki takım olmaz derim.
• 13

  tutmak değil de sempati duymaktır esas olan. zira benim de sempati duyduğum takımlar var tabi ki. saint etienne ve river plate gibi. ama başka yok yani. *
• 14

  yaşandığın yerin takımını da tutmaktır ayrıca
  
  (bkz: karşıyaka)
• 15

  farklı bakış açılarıyla farklı sonuçlar ortaya çıkarabilecek durumdur. ama ciddi ciddi uzayıp sağlam bir tartışma* konusu olabilecek durumdur.
  
  açıklamak gerekirse; iki farklı bakış açısı geliştirirsek *
  birincisi memleketinin takımını tutmak başlığa uygun bir bakış açısı yamulmuyorsam. evet ben izimirliyim ve ligimizde 4 ankara takımı, yok bilmem ne takımı yok torpille birinci lige çıkmış x takımı bunlardan ziyade kendi şehrimin takımını orada görmek isterim ve galatasaray izmir'e geldiğinde canlı canlı izlemek isterim. ayrıca karlı buzlu sahalarda oynamaktan, ortalama 1000 kişiye bile oynamayan takımlardan, mesafe olarak çok uzak şehirlerdense bir izmir takımının birinci ligte oynaması daha hayırlıdır ve bu yüzden desteklemeye bile giderim.
  
  ikinci bakış açısı yabancı takım tutmak. tutmak değildir o desteklemektir, sempati duymaktır. 2010 dünya kupasına gidemiyoruz ama bir çoğumuz maçları izleyecektir. hangi modda izleyeceğiz aman kim kazanırsa kazansın ya da gol oldu of ben bu takımı tutmuyorum sevinmeyeyim tarzı amaçsız mı izleyeceğiz. bu açıdan bakarsak şampiyonlar liginde bu sene yokuz gerçi uzun süredir yokuz; barcelona'nın uzay futbolunu desteklemeyelim mi gerard'ın uzaktan attığı şutları alkışlamayalım mı? izlediğimiz maçları amaçsız heycansız öylesine boş gözlerle mi izleyelim. nasıl, olmadığımız dünya kupasını daha izlenebilir kılacağız; arjantinmiş, italyaymış, brezilyaymış illa birine sempati duyacağız ve destekleyip o turnuvayı daha izlenebilir hale getireceğiz. ama hiçbirimiz italyan arjantinli ya da brezilyalı olmayacagız. misal, liverpol - arsenal maçını izlerkende liverpolu yada arsenali tutuyoruz anlamına gelmez beğendiğimizi destekliyoruz ama sonuna kadar galatasaray'lıyız eskiden* derdik ya hani kessen sarı kırmızı akar öyle ama futbolun heyecanı burada biri kazanacak biri kaybedecek kazanan tarafta olup futbola bağlı kalmaya ve futbolu daha izlenebilir hale getiriyoruz.
• 16

  herhangi bir takıma sempati duymak durumunun tehlikeli bir biçimde mutasyona uğramış halidir.
  
  bu durum, sempati duyulan takımlar için birinci çoğul şahıs ile kurulan "manu'yu bu sene madara edeceğiz, you will never walk alone icabında", "barcelona'yı nou camp'ta harcayacağız bekleyin bizi", "o gece bu sene süper lige geliyoruz" tarzı cümlelerle bezeli entrylerin girilmesine sebep olur. ve son zamanlarda bu entrylerden bu sözlükte bolca vardır. biz ne lan? biz galatasaray değil miyiz?
• 17

  --- alıntı ---
  
  takım tutanların dağılımı
  
  galatasaray
  % 40.6 - 13.9 milyon
  fenerbahçe
  % 32 - 11.2 milyon
  beşiktaş
  % 17.4 - 5.9 milyon
  trabzonspor
  % 5.4 - 1.8 milyon
  diğer
  % 4.6 - 1.6 milyon
  
  --- alıntı ---
• 18

  daha çok galatasaray'ın dışında takım tutmak değil de galatasaray dışında bir takıma sempati beslemektedir. *
• 19

  (bkz: galatasarayliyim ama mutfak takimimi da seviyorum)
  (bkz: galatasarayliyim ama oturma takimim da sempatik geliyor)
  (bkz: galatasarayliyim ama yatak odasi takimim da kazandigi zaman seviniyorum)
  
  (bkz: futbol takimi diye belirtilmedikce takim kavramini anlamamak)
• 20

  galatasaray'ı tutmak, tarifsiz bir bağlılıkla taraftar olmaktır.. bunu galatasaraylı olduğum için değil, futbol izleyen biri olarak söylüyorum; şu ana kadar takımına galatasaray taraftarı kadar sahip çıkan başka bir taraftar grubu olmamıştır. bu bağı bir galatasaraylıdan başkası anlayamaz.. bazen bir babanın çok kızdığı çocuğuna vurmak üzereyken içinin el vermemesi gibi kızıyoruz bu takıma..vuramıyoruz..vurmayacağız da..işte öyle bir şey..
• 21

  her zaman yer yerde galatasaraydır diğeri 2. planda . 2'si eleminasyonda karşı karşıya gelse gene her zaman galatasaray ancak ispanya'da ve avrupa'da galatasaray yoksa (bkz: atletico madrid) .
• 22

  zamanında bende de vardı bu hastalık. futbolla yeni yeni ilgilenmeye başladığım dönemlerde galatasaray'dan başka, avrupa ülkelerinin çoğundan kendime bir takım seçmiştim. ingilterede manchester united, italyada milan, ispanya da barcelona, almanya dabayern munich taraftarıydım sözde. her hafta yakalayabildiklerimin maçlarını canlı, kaçırdıklarımın özetlerini izlerdim. fakat ezbere takım tutmaktı benimkisi. saydığım takımların hikayelerini, geleneklerini, göreneklerini bilmeden ya o günkü başarı durumlarına bakarak, ya ismine tav olmuş şekilde, ya da sırf formalarını beğendiğim için kendi kendimi o takımların taraftarı ilan etmiştim. ama zamanla farkettim ki bu takımlar galip geldiğinde sevinç hissetmiyorum günüm falan aydınlanmıyor, sadece oynadıkları futbolu beğeniyorum. mağlup olduklarında ise tv'yi kapatıp işime bakıyorum, üzülmek, başından aşağı kaynar sular dökülmüş gibi hissetmek yok. sonradan galatasaray için çektiklerimi, üzüntülerimi, sevinçlerimi düşünmeye başladım, ali sami yen'de galatasaray'ı canlı canlı izledim ve farkettim ki benim galatasaray sevgim başka hiçbir takım için bölünmeyi haketmiyor. zaten o diğer takımları da hiç sevmemişim, seviyormuş gibi yapmışım. hiçbiri hayatımda galatasaray'ın bıraktığı etkiyi bırakamazken (ve asla bırakamayacakken) rol yapmaya gerek yok bence.
  
  o gün bugündür diğer takımlar umurumda değil. önemsediğim tek futbol takımı galatasaray ve ölene kadar da böyle devam edecek.
• 23

  tutan kimse yoktur bence. sempati duyan*, maçlarını izleyen, ligde şampiyon olunca sevinen vs. yapan insan vardır. mesela ben aşırı derecede manchester united a sempati duyuyorum. seviyorum, sayıyorum vs. ancak bu sezon zırt pırt öndeyken maçları berabere bitiyor. üzülüyorum tabi ancak geçen sezon galatasaray öndeyken verdiği maçlarda duyduğum üzüntünün yanında manchester komedi filmi gibi görünüyor.
• 24

  (bkz: yabancı takım tutmak)
  
  (bkz: #728425)
• 25

  herkesin bi sebebi vardır. madem suçlama noktasında eleştriler var kendi açıklamamı yapayım: beni tanıyan herkes çok iyi bilir ki ben galatasaray için canımı veririm, 4-0 biten maçta 5 olmadığı için ağladım yıllarca ve "bizim galatasaraylı onur" diye hatırlandığımı, hatırlatıldığımıda biliyorum. 80'lerin sonunda ve 90'ların başında "galatasaray ile ilgili anılarımın dışında", en büyük futbol anılarım ve babamla ilgili hatırladığım yaşanmışlıkların çoğunda maradona ve napoli var. derken hiç beklemediğim bir zamanda, beklemediğim bir şekilde babamı kaybettim. böyle bir kayıp yaşayanlar daha iyi anlayacaktır ki galatasaray dışında napoli içinde bir duygusal yakınlaşmam oluştu ya da arttı. ne zaman napoli maçına denk gelsem yenilirse üzülür, yenerse sevinirim. doğal olarakta galatasaray hariç kimle oynarsa oynasın napoli'yi desteklemiş olurum. bunu bilen bir arkadaşım forma, diğer bir arkadaşım atkısını hediye etti. bir düzine galatasaray forması ve onlarca galatasaray atkılarımın yanında birer tane durmaktalar. napoliyi seviyorum. bu ne galatasaraylılığımı etkiler, nede babamı özleyip onunla ilgili anılarımı yaşamama bi sorgulama getirilebilmesini...