1
80 li yılların sonlarında ve 90 lı yıllarda aklı başında olan şanslı bir galatasaraylıyım. o yaşanan efsane dönemi keyfince, mutlulukla, bilerek yaşadım. o yıllara dair en fazla özlemini duyduğum his galatasarayımın avrupa kupasında yapacağı beklerken yaşadığım heyecan. belki yaşı benden küçük olanların anlayamayacağı bir duygudur belki inanmakta zorlanacaksınız ama en ufak bir korku en ufak bir tedirginlik duymazdım. rakibin kim olduğunun hiç bir önemi yoktu. weahlı , fofanalı monaco da olabilir, nedvedli sparta prag olabilir,cantonalı , ryan gigsli manu olabilir, aldairli roma olabilir, yeboahlı bindewaldlı eintracht frankfurt olabilir , bodeli schaaflı werder bremen olabilir, hatta bakerolu, guardiolalı (futbolcu) , romariolu barcelona olabilir hiç fark etmez. bir şekilde yeneriz derdik. mantıklı bir açıklaması olmasa bile bir şeyler olur ve biz istediğimiz sonucu alırdık.
gün boyu televizyonlarda mahsun kırmızıgülünden, tarkanına galatasaray için hazırlanmış klipler dönerdi. işin tuhafı biz bir şekilde takımımıza inanırdık ama tüm türkiye'de galatasaray'a inanırdı. deplasman maçı ise beklediğimiz ana haber bültenleri maçın olacağı şehirden yapılırdı. ali kırca o şehrin görüntüsü önünde gündeme dair bilgiler verir zaman zaman arkadan deplasmana gitmiş bir taraftar grubumuz geçer yayına karışır tezahüratlar falan maçın havasına acayip girerdik. gazeteler daha maç oynanmadan inançlarını öyle bir yansıtırlardı ki bazen o maça özel 4 sayfalık ekler verirlerdi. takımımızın bizi yense de yenilse de mükemmel bir şekilde temsil edeceğini bilirdik.
bir kaç gündür kendimi gözlemliyorum. hatta uzunca bir zamandır böyle aslında. ben artık galatasarayımın avrupa kupası maçları öncesi öyle derin heyecanlar yaşamıyorum. bu kabullenmişlik beni çok fazla üzüyor. ben dahil neredeyse etrafımdaki herkes (bkz: 6 kasım 2019 real madrid galatasaray maçı) öncesi 2 farklı mağlubiyete razı. eskiden olsa ne münasebet.
çok özlüyorum eski günleri, eski heyecanı, eski takımımı.
bu öyle kadro kalitesi farkı ile bütçelerin arasındaki uçurumla açıklanabilecek bir şey değil. uzun zamandır bir şeyleri eksik ve yanlış yapıyoruz maalesef. nedir ne değildir bu eksikler irdelemesi çok zor ve uzun.
inşallah yine eskisi gibi o heyecanları tekrar yaşaycağımız günleri görürüz.
akşam için (bkz: 6 kasım 2019 real madrid galatasaray maçı) galatasarayıma sonsuz başarılar.
gün boyu televizyonlarda mahsun kırmızıgülünden, tarkanına galatasaray için hazırlanmış klipler dönerdi. işin tuhafı biz bir şekilde takımımıza inanırdık ama tüm türkiye'de galatasaray'a inanırdı. deplasman maçı ise beklediğimiz ana haber bültenleri maçın olacağı şehirden yapılırdı. ali kırca o şehrin görüntüsü önünde gündeme dair bilgiler verir zaman zaman arkadan deplasmana gitmiş bir taraftar grubumuz geçer yayına karışır tezahüratlar falan maçın havasına acayip girerdik. gazeteler daha maç oynanmadan inançlarını öyle bir yansıtırlardı ki bazen o maça özel 4 sayfalık ekler verirlerdi. takımımızın bizi yense de yenilse de mükemmel bir şekilde temsil edeceğini bilirdik.
bir kaç gündür kendimi gözlemliyorum. hatta uzunca bir zamandır böyle aslında. ben artık galatasarayımın avrupa kupası maçları öncesi öyle derin heyecanlar yaşamıyorum. bu kabullenmişlik beni çok fazla üzüyor. ben dahil neredeyse etrafımdaki herkes (bkz: 6 kasım 2019 real madrid galatasaray maçı) öncesi 2 farklı mağlubiyete razı. eskiden olsa ne münasebet.
çok özlüyorum eski günleri, eski heyecanı, eski takımımı.
bu öyle kadro kalitesi farkı ile bütçelerin arasındaki uçurumla açıklanabilecek bir şey değil. uzun zamandır bir şeyleri eksik ve yanlış yapıyoruz maalesef. nedir ne değildir bu eksikler irdelemesi çok zor ve uzun.
inşallah yine eskisi gibi o heyecanları tekrar yaşaycağımız günleri görürüz.
akşam için (bkz: 6 kasım 2019 real madrid galatasaray maçı) galatasarayıma sonsuz başarılar.
