turkiye'de on milyonlar, yurtdisinda ise milyonlarla ifade edilebilecek sayida bir insan kitlesine sahip taraftar olusumu.
ne yazik ki ulkemizin ve dolayisiyla diger buyuk takimlarin en buyuk hatasi her seyi asirilarda yasamak. galatasaray taraftari da (sanilanin aksine) bundan farksiz degil. sizlere tavsiye ederim, birkac hafta maclari canli izlemeyin ve mactan sonra buraya, twitter'a ve eksisozluk'e birkac dakika goz atin. 3 gun icerisinde yorumlarin tonunun nasil 180 derede dondugunu goreceksiniz.
bu takim ne deplasmandaki lokomotif macindan
* sonra ovuldugu kadar iyi, ne de fener macindan
* sonra yerildigi kadar kotu. takimla ilgili dusuncelerimi ayri bir entryde ifade edecegim. tercihleri yanlis bulabiliriz, bu ayri bir tartismanin konusu. tabi ki hocayi elestirmek de herkesin en dogal hakki. ancak elestirimizi de ovgumuzu de yaparken biraz objektif olmaya calisalim. amigoluk cok eglenceli ancak bu anlayisla bir yere varamayiz.
bizi bu girdaptan koruyan ve diger buyuk kuluplerden ayiran tek sey kongrenin taraftara kapali olmasidir. galatasaray'i ve attigi adimlari taraftara ve populizme acmak kulube yapilacak en buyuk ihanet olur. gelsin aziz yildirimlar, yildirim demirorenler, ali koclar. hesap sorulamayan, biat edilen yonetimler, tek adayli kongreler.