1
profesyonel futbolda bu aralığın zamanla uzadığını sanırım kabul etmek durumundayız. 2000'lerin başında bile 32-33 yaşlı sayılıyordu. hakan şükür'e futbolu bırakması için ciddi baskı olduğunda sanırım 33 falandı. kaldı ki hakan kendine bakmayan biri de değildi. kalecilerin 40'ı görmesi önceden de rastlanırdı ama sahada daha çok koşan çarpışan oyuncularda 35 cam bir tavandı. günümüzde örneğin stoper pepe'nin porto'da ve portekiz milli takımında hala iyi yarıştığını görüyoruz. bizim ligde henüz geçen sene gomis 37'sinde değerli katkılar yaptı. emre b. yine 37 yaşında falan iyiydi ama sakatlıklar iyice artınca bırakmak zorunda kaldı. sergio ramos'un yine 37 yaşında taş vücudu ile bu sene sarı kırmızı giymesi de gündemde. peki ne oldu da bu yaşlar normalleşti?
ciddi bir araştırma yapmış değilim ama bilhassa tavan yaşın uzamasındaki başlıca etkenler gözlemime göre şunlar:
1- beslenme: tıp ve beslenme biliminin gelişmesi profesyonel oyuncuların daha az yıpranmasına yardım etti. önceden bacağı kırılan 23 yaşında topçu futbolu bırakırken şimdi 8 ay sonra daha güçlü dönebiliyor. aynı zamanda bilgi daha hızlı yayıldığı için beslenmeyle ilgi doğrular en pahalı doktorlara ulaşan kısıtlı insanlarda değil, her yerde. profesyonel futbolcular değil sadece, herkes bu konuda daha dikkatli. belki bir okur olarak siz de akşam belli saatten sonra yememeye, porsiyonunuzu belli ölçüde tutmaya çalışıyorsunuz. profesyonel sporcunun şu anda başka türlü olması pek mümkün değil. önceden yabancı futbolcular gelir altyapımıza bakar ve hep şöyle derlerdi: türk gençler yetenekli ama çalışmıyorlar. artık bırakın altyapı oyuncularını normal insanlar dahi vücuduna fitliğine dikkat ediyor. * herkes ya spor salonuna gidiyor, ya havuzda yüzüyor veya evde pilates yapıyor vs. gençler yetenekli topçuların ınstagram storylerinde bu işin böyle yapıldığını görüyor mesela.
2. piyasa: futbolcu bir ürün. kulüpler onlara artık büyük yatırım yapıyorlar. dolayısıyla onlardan azami verimi alacak şekilde sözleşmelerini düzenliyorlar. mesela real madrid'in 23 yaşında bir oyuncusuna özel programlar hazırlatması, tatbik etmesi, 13 yıl sonra artık 36 yaşındaki oyuncunun yeni kulübüne de olumlu bir katkı oluyor.
3. toplumsal algı: kendine çok iyi bakan oyuncular hangi yaşın yaşlı sayılacağıyla ilgili insanların düşüncelerini yıkıyorlar. bilginin kolay yayılması sayesinde çeşitli geç yaş örnekleri diğer kulüplere emsal teşkil ediyor. piyasada genç oyuncular pahalı ama performans yönünden de soru işaretleri oluştururken kulüpler de düşük maaşlar, kısa kontratları kabul eden oyunculara daha sıcak bakıyorlar.
işini ciddiyetle yapan ve ilham veren ustalara saygıyla. onlardan birkaçı:
(bkz: fabio quagliarella)
(bkz: luca toni)
(bkz: javier zanetti) listedeki akdeniz esintisine gel
(bkz: dider drogba)
(bkz: ze roberto)
(bkz: romario)
(bkz: roberto baggio)
(bkz: edwin van der sar)
(bkz: teddy sheringham)
(bkz: paolo maldini)
(bkz: gianluigi buffon)
(bkz: alessandro del piero)
(bkz: sergio ramos)
bu arada, listedeki italya ağırlığını gördükten sonra akdeniz diyetine geçmeye karar verdim arkadaşlar. belki de benim listem şans eseri italyan yanlısıdır. *
son ekleme: çok çok eskilerden ferenc puskas da 40'ına yaklaşana kadar real madrid'de oynamaya devam etmiş. 1966'ya kadar falan sanırım. saygı.
ciddi bir araştırma yapmış değilim ama bilhassa tavan yaşın uzamasındaki başlıca etkenler gözlemime göre şunlar:
1- beslenme: tıp ve beslenme biliminin gelişmesi profesyonel oyuncuların daha az yıpranmasına yardım etti. önceden bacağı kırılan 23 yaşında topçu futbolu bırakırken şimdi 8 ay sonra daha güçlü dönebiliyor. aynı zamanda bilgi daha hızlı yayıldığı için beslenmeyle ilgi doğrular en pahalı doktorlara ulaşan kısıtlı insanlarda değil, her yerde. profesyonel futbolcular değil sadece, herkes bu konuda daha dikkatli. belki bir okur olarak siz de akşam belli saatten sonra yememeye, porsiyonunuzu belli ölçüde tutmaya çalışıyorsunuz. profesyonel sporcunun şu anda başka türlü olması pek mümkün değil. önceden yabancı futbolcular gelir altyapımıza bakar ve hep şöyle derlerdi: türk gençler yetenekli ama çalışmıyorlar. artık bırakın altyapı oyuncularını normal insanlar dahi vücuduna fitliğine dikkat ediyor. * herkes ya spor salonuna gidiyor, ya havuzda yüzüyor veya evde pilates yapıyor vs. gençler yetenekli topçuların ınstagram storylerinde bu işin böyle yapıldığını görüyor mesela.
2. piyasa: futbolcu bir ürün. kulüpler onlara artık büyük yatırım yapıyorlar. dolayısıyla onlardan azami verimi alacak şekilde sözleşmelerini düzenliyorlar. mesela real madrid'in 23 yaşında bir oyuncusuna özel programlar hazırlatması, tatbik etmesi, 13 yıl sonra artık 36 yaşındaki oyuncunun yeni kulübüne de olumlu bir katkı oluyor.
3. toplumsal algı: kendine çok iyi bakan oyuncular hangi yaşın yaşlı sayılacağıyla ilgili insanların düşüncelerini yıkıyorlar. bilginin kolay yayılması sayesinde çeşitli geç yaş örnekleri diğer kulüplere emsal teşkil ediyor. piyasada genç oyuncular pahalı ama performans yönünden de soru işaretleri oluştururken kulüpler de düşük maaşlar, kısa kontratları kabul eden oyunculara daha sıcak bakıyorlar.
işini ciddiyetle yapan ve ilham veren ustalara saygıyla. onlardan birkaçı:
(bkz: fabio quagliarella)
(bkz: luca toni)
(bkz: javier zanetti) listedeki akdeniz esintisine gel
(bkz: dider drogba)
(bkz: ze roberto)
(bkz: romario)
(bkz: roberto baggio)
(bkz: edwin van der sar)
(bkz: teddy sheringham)
(bkz: paolo maldini)
(bkz: gianluigi buffon)
(bkz: alessandro del piero)
(bkz: sergio ramos)
bu arada, listedeki italya ağırlığını gördükten sonra akdeniz diyetine geçmeye karar verdim arkadaşlar. belki de benim listem şans eseri italyan yanlısıdır. *
son ekleme: çok çok eskilerden ferenc puskas da 40'ına yaklaşana kadar real madrid'de oynamaya devam etmiş. 1966'ya kadar falan sanırım. saygı.
