279
burası sadece bir spor tesisi değildi. burası, nice hayallerin gerçeğe dönüştüğü, nice zaferlerin filizlendiği, bir arma için ter dökenlerin yuvasıydı. burası, bizim kalbimizdi.
bu sahada, çocuk yaşta adımını atanlar bir gün efsane oldu. burada, yere düşenler el birliğiyle kaldırıldı. burada inanç vardı, hırs vardı, yılmamak vardı. belki de en çok, burası yeri geldiğinde her şeyin bitti sanıldığı anda bile küllerinden doğmayı öğretti. şampiyonlukların, kupaların, unutulmaz zaferlerin temeli burada atıldı. çimlerine diz çöken her futbolcu, gözlerini kapattığında bir hayal kurdu: o hayal, milyonların gözleri önünde gerçeğe dönüştü.
her mevsim yaşandı burada. kimi zaman yağmurun altında ıslanarak, kimi zaman kar kış demeden ter akıtarak, kimi zaman güneşin alnında mücadele ederek… ama hiçbiri vazgeçmek için bahane olmadı. çünkü burası, vazgeçenlerin değil, sonuna kadar direnenlerin yeriydi. burası, kaybettiğinde bile nasıl ayağa kalkacağını bilenlerin yuvasıydı.
burada işler yolundaysa, milyonlar mutluydu. çünkü burası sadece bir saha, bir antrenman merkezi değildi. burası, bir camianın atan kalbiydi. galibiyetlerin, şampiyonlukların, zaferlerin doğduğu yerdi. ve her başarı, buradan yükselen bir alev gibi milyonları sarıyordu. burada yükselen bir kahkaha, 30 milyonun yüreğine sevinç katıyordu. burada akan bir gözyaşı, milyonların içine akıyordu.
ne büyük yıldızlar geldi geçti bu kapıdan… nice dünya starı, buranın havasını soludu, buranın ruhunu hissetti. kimisi buraya geldiğinde yalnızca bir futbolcuydu, buradan ayrıldığında ise bir efsane olmuştu. çünkü burası onları sadece birer oyuncu yapmadı. burası, onlara neyin parçası olduklarını öğretti. burası, onların yüreğine kazındı.
ve şimdi, veda vakti… nasıl vedalaşılır bir evle? nasıl vedalaşılır her köşesinde anıların olduğu bir yuva ile? kapısından her girişte yüreğimizin hızla attığı, her antrenmanda alın terinin toprağa karıştığı, her başarının ilk tohumlarının atıldığı bu yerden ayrılmak kolay mı?
hoşça kal florya… senin çimlerinde atılan her adım, bugün milyonların kalbinde yankılanıyor. senin duvarlarında yükselen her ses, bu camianın ruhuna işlemiş durumda. sen bizim geçmişimiz, sen bizim tarihimizsin. sen bizim evimizdin, hep de öyle kalacaksın.
ve biz, her zaman, her yerde, sana olan sevgimizi taşımaya devam edeceğiz. çünkü burası, yalnızca bir tesis değil… burası, bir hayalin gerçekleştiği, bir destanın yazıldığı, bir efsanenin doğduğu yerdi.
hoşçakal florya…
