2
yıllar yıllar önce...
+sen takdir al ben galatasaraylı olacağım oğlum.
-sahi miiiii?
+hepsi 5 olacak ama!
-tamam sen orasını bana bırak.:)
...
-eee hepsi 5 anne! şimdi "en büyük cimbom" de hadi.
+aferin oğluma. en büyük cimbom!
-hehe... oleyyy... kukurikuuuu:)
10
nasıl böyle bir şey oluyor gerçekten anlamıyorum..
oğul ağır galatasaraylıysa, normalde fenerbahçeli anne de zaman içerisinde galatasaraylı olur. türk gelenek ve göreneklerinde vardır bu. anne dediğin şey zaten futbolla pek ilgilenmez. oğlu galatasaray-fenerbahçe maçlarında galatasaray'ı tuttuğu için o da zaman içerisinde galatasaray'ı tutar. tutmayan anne de çocuğunu çok sevmiyordur. valla bak. eğer sen galatasaraylıyken, annen hala fenerbahçeli olmaya devam ediyorsa ve bu anne lube ayar, ebru köksaldı profilinde biri değilse, annenle ilişkinde ciddi sorunlar var bence. kuvvetle muhtemel seni sevmiyor. yani seviyor da küçük kardeşin kadar sevmiyor.
mesela benim annem de fenerbahçeliydi, ama ben galatasaraylıyım diye zaman içerisinde galatasaraylı oldu. anne bu ya, bunun fenerbahçelisi mi var? oğlu hangi takımı tutarsa, o'nu tutar. yarın bir gün torunu olur, o beşiktaş'ı tutarsa bu sefer de beşiktaş'ı tutar. ana yüreği dedikleri de zaten bu. galatasaray-fenerbahçe maçlarında galatasaray yenilince ben üzülmeyeyim diye fenerbahçe yenmesin istiyor kadın. yoksa maçın skoru zerre umrunda değil. 50 yıl geçse de skordan haberi olmayacak. ama anne işte.. sırf benim duygu dünyam için maç oynanırken show tv'yi açıp ekranın sağ üstündeki skora bakıyor.
zaten cennet dedikleri şey de bu yüzden annelerin ayaklarının altında :(
--bir de baba ve çocukların galatasaraylı olduğu ama annenin fenerbahçe'yi tutmaya devam ettiği aileler var ki onlara hiç girmiyorum. o ailelerin direkt lağvedilmesi lazım. öyle türk ailesi olmaz çünkü--
11
gecen sene norvec'te kampi basip 77 genci kursuna dizen ve 242'sini yaralayan anders behring breivik'in annesi "isterse butun norvec'i yaksin o benim evladim" gibisinden bir seyler söylemis, anders de "annem benim icin bir rol modelidir" diye sevgisinin karsiliksiz olmadigi dile getirmisti.
degil galatasarayli olman, bir otursta yuzlerce kisiyi katletsen bile dunyada tek bir insan yine seni sevmeye devam edecek. o nedenle skik futbol yuzunden ana-ogul iliskileri ne azalir ne de zarar görur. futbolun bir oyun ve herseyin eglenceden ibaret oldugunu bilen bir anneye sahip degilsen, götunden cekirdek aile iliskileri sicmaya mahkumsundur. o yuzden komik "sevgi seviyesi" argumanlari ve tahminlerin de icinde patlar.
bunun bilincinde bir fenerbahceli annenin oglu olarak, ana-ogul iliskilerini ve sevgiyi, skik bir futbol rekabeti icin bozmayiz ve hicbir seye degismeyiz.
ana tarafi silme hasta fenerli, baba tarafi besikten mezardakine galatasarayli bir sulalenin en buyuk torunuyum. cok sukur ki, icimizde hic kimse futbol icin kanindan birini az veya cok sevmez. bir seferinde 13 adet insan azmani erkek kuzenimin arasinda tek galatasarayli olarak mac seyretmistim. bagirdik cagirdik "koyduk mu?" geyigi bile yaptik ve mactan sonra oturup rakilarimizi devirdik. "sevgi" hep oradaydi. bakiydi. sorunlu insanlardan olusan bir aile olmadigimiz icin futbol topuna veya sari-kirmizi-laciverte kalp kirmadik. futboldu en nihayetinde...
annem benim icin feneri birakmaz. bu onun fenerbahceye olan bagliligini -ki gurur duyarim- gösterdigi gibi, evladina karsi sevgisizligi anlamina da gelmez. ana-ogul sevgisi böyle ucuz seylere bagli degildir. bunun icin hasta ruhlu-sorunlu olmak gerekir. dunyada en cok sevdigim fenerbahcelidir ama yalvarsa, aglasa galatasarayimi birakmam. (bundan tam emin degilim cunku onun gözunun bir damla yasi icin yapacaklarimin siniri yok)
arada denk gelirse maci oturur birlikte seyrederiz. gider mutfaktan kendine cekirdek alir, bana da bi ince raki ve meze getirir. gol yersek "hahaaytt ciciiiim naaber"den öteye gitmez birbirimize satasmamiz. hatta onun dizine yatip derbi seyretmisligim vardir o saclarimi oksarken.
mac biter kazanan kaybedenle 3-5 makarasini yapar ve futbol ait oldugu yerde yesil sahada kalir. sevgimiz ve askimiz en ufak zarar görmez. o kadar ruh hastasi degiliz cunku...
8
doğumumdan itibaren 1 yıldan fazla süre sahip olduğum sıfat.
ancak hayatımın 51. haftası dolduğunda, 1 yaşımı doldurmama 1 hafta kala neuchatel zaferi geliyor, ben babamın omuzlarında tura çıkarılıyorum. marmaris sokakları gündüz vakti cimbombom diye inlerken "anne, baba" demeyi zar zor başaran 1 yaşındaki bebek cimbombom diye el çırpıp sevinmeye başlıyor.
buna tanık olan annem de birkaç ay sonra dilim iyice çözüldüğünde "anne sen de cimbom?" diye sormamla birlikte düşünmeden galatasaraylı oluyor.
şimdi kendisi heyecandan derbi izleyemiyor, fenerbahçe'ye en hafif hitap şekli "köpekler".
