kaybettiğimiz babalarımızın mekanı cennet olsun.
çocukluğun ve ergenliğin boyunca yalnızca bayramdan bayrama elini öptüğün, yalandan sana sarılan adamın
* galatasaray'ın avrupa'daki başarıları, şampiyonlar ligi galibiyetlerinde attığı gollerde sıkı sıkı sarılması... bu hissi 80'ler tayfası iyi bilir.
adam 70 yaşına geldi hala radyodan maç dinliyor.
o yüzden galatasaray benim için asla yalnızca bir kulüp, bir hobi, basit bir şey olmadı.
benim için ailenin kendisi...
edit: 10 sene önce 4 yıllık şampiyonluk özlemini bitirmek için haftalar saydığımız bir dönemde, gurbetteyken yazdığım bir entryi gördüm şimdi, (bkz:
fanatik galatasaraylı baba/#912725) yazdığım zamanda duygu yüklüymüşüm belli ki, özlem de varmış aileye, gözlerim doldu :(
10 yıl önceki entry görünce sözlüğün bendeki yerini de yeniden hissettim. 10 yıldan fazladır buradayım. hayatımın son 10 küsur yılının güncesi olmuş, evlenmek üzere olan bir adamdık, bugün oğlumla maç izliyorum...
başlıktaki baba ben oldum.