1
bilhassa deplasman ve derbi maçlarını izlerken çocukluk dönemlerimde yaptığım bir nevi totemdi. evde bulunan herhangi bir galatasaray formasını giyince kendime bir güven gelir; takımımın o maçtan iyi bir oyunla galibiyet alacağına inanırdım. formam futbolcular kadar ıslanırdı stresten, naylon olması da ayrı bir etkendi tabi evin sıcaklığı da etkilerdi; ama inatla maç sonuna kadar çıkarmazdım kutsalımı. bu geleneğimle ne maçlar kazandık, ne kupalar götürdük müzemize.. bu totemim uzun bir süre devam etti; taa ki galibiyetler azalana kadar. artık daha farklı totemler peşindeyim, mesela koltukta uzanırken sol ayağımı sağ ayağımın üstüne koymak, top rakipteyken ellerimi kenetlemek, gol gecikince "atcaz atcaz" demek gibi.*
