57
hayatta en nefret ettigim duygu "dislanmislik" duygusu ile karisik olan "sessiz irkcilik" en korkuncudur. gelip kimse sana zarar vermez, yaptiklarini görmezden gelir ve sen "oh ne guzel memleket" dersin. sonra isi cözmeye, insanlarin senin irkindan nefret ettigini hissetmeye baslarsin. gelip yuzune karsi "siktigimin turk'u" demezler ya, iste en cok o koyar. cunku sessiz irkcilik tepki veremedigin bir duygudur. agizlarini burunlarini kirip, hastanelik etmek istersin ama gelip sana kimse birsey demedigi icin bahanen yoktur. sessiz, soguk ve pis bir histir hissettigin. yasadigin her gune lanet ettigin...
sana tepeden aciyan gözlerle bakilir. dillerini bilmedigin icin konustukca batarsin. hep kendini ispat ve ekstra hosgörulu olma cabasina girersin. otobuste yanin bosken, o kadar milletin neden ayakta bekledigine anlam veremezsin. tenha bir yolda karsidan gelen kadinin neden cantasini siki siki tuttugunu cözemezsin. seni fiziki degil ama psikolojik olarak curutur bu git geller. bu cevaplandiramagin anlamsiz sorular.
sonra memleket hasreti baslar. toprak kokar burnuna. ait oldugun yerde hissettigin mutlu gunlerin, soguk gecelerinde bu igrenc memleketin, hep aklina gelir. usursun durduk yere, yureginde gunesten buyuk ve kimseye anlatamadigin koca bir özlemle...
allah kimseyi irkcilarin arasinda birakmasin...
sana tepeden aciyan gözlerle bakilir. dillerini bilmedigin icin konustukca batarsin. hep kendini ispat ve ekstra hosgörulu olma cabasina girersin. otobuste yanin bosken, o kadar milletin neden ayakta bekledigine anlam veremezsin. tenha bir yolda karsidan gelen kadinin neden cantasini siki siki tuttugunu cözemezsin. seni fiziki degil ama psikolojik olarak curutur bu git geller. bu cevaplandiramagin anlamsiz sorular.
sonra memleket hasreti baslar. toprak kokar burnuna. ait oldugun yerde hissettigin mutlu gunlerin, soguk gecelerinde bu igrenc memleketin, hep aklina gelir. usursun durduk yere, yureginde gunesten buyuk ve kimseye anlatamadigin koca bir özlemle...
allah kimseyi irkcilarin arasinda birakmasin...
