99
bu maç mustafa sarp'ın pinoya olan serzenişiyle hatırlanabilecek ilginç bir maçtı. galatasaray'ın handikaplı galibiyetine oynadığımız maçta, bucaspor adeta bizimle kafa kafaya oynamış, ayhan'ın ayağından bulduğumuz golle öne geçmiştik. topu korner direğinin çevresinde saklayıp vakit geçirmeye çalışan oyuncularımızı kale arkasında oturduğum için çok yakından görmüş, umutsuzluğa kapılmıştım. galatasaray bu değildi. değil bucaspor, kralı gelse farketmemesi lazımdı galatasaray için. öyle bir galatasaray hiçbir zaman başarılı olamazdı. neyse ki ünal aysal yönetimi doğruyu gördü ve imparatoru bu takımın başına getirdi. onun felsefesi netti. koşan, savaşan, kazanmaya oynayan, ama her şeyden önce seyirciden alkış alacak bir takım yaratmaktı. hatta takımı en ezeli rakibine kendi sahasında yenilse bile.(bkz: 22 nisan 2012 galatasaray fenerbahçe maçı)
