91
2005 2006 sezonunun son ve en duygusal maçı. adana'da kendi evimde izlemiştim bu maçı. kayserispor'a karşı çok rahat bir oyunla öndeydik ama totem yapmıştım, bu yüzden 14 mayıs 2006 denizlispor fenerbahçe maçını izlemiyordum. top cihan haspolatlı'ya gelmişti. bir anda kıyametler koptu. önce hakeme baktım, penaltı mı verdi yoksa kavga mı çıktı diye; sonra hasan şaş'ın koşuşunu gördüm. kendimi kaybetmiştim. denizlispor 1-0 öne geçmişti. evde sandalyeleri fırlattığımı hatırlıyorum en son. dayanamadım ve totemi bozdum. açtım diğer maçı. * açar açmaz sol taraftan kullanılan bir serbest vurustan kafayı vuran tuncay şanlı, durumu beraberliğe getirmişti. kendime kızıyordum sanki benim yüzümdenmiş gibi. ondan sonra toteme devam ettim ve açtım galatasaray'ın maçını. gözlerim dolmuştu. televizyona bakamıyordum çünkü faryd aly camilo mondragon, hasan gökhan şaş ve hakan şükür'ün de gözleri dolu doluydu. o an gelmişti. fenerbahçe, deplasmanda 2 puanla beraber şampiyonluğu da bırakmıştı denizlide. ondan sonra ne zaman odama gittim de formamı giydim, bayrağı kimden buldum ve o boynumdaki atkıyı nereden aldım hatırlamıyorum. bir anda kendimi galatasaray konvoyunun arasında buldum. gördüğüm en güzel lig şampiyonluklarından biriydi. diğeri için (bkz: 2011-2012 sezonu)
not:appiahın şutunu görseydim bu yazıları yazamamış olabilirdim.
not:appiahın şutunu görseydim bu yazıları yazamamış olabilirdim.
