7
maçla ilgili 2 şey hatırlıyorum: hakan şükür' ün golü ve devre arasından eve varıncaya kadar tuttuğum çişim. maç bittikten sonra 1 saat tribünde bekletilirken ve eve dönüşte dolmuşta yaşadığım sıkıntı çok kötüydü. özellikle dolmuş şoförüne, ani frenleri ve girdiği çukurlar nedeniyle ettiğim küfürler kağıda dökülse izmir' den istanbul' a duble yol olurdu. düşünün; her çukurda ve frende işedim mi diye pantolonu yokluyordum. zor da olsa yolculuğu kazasız * tamamlayıp eve döndüğümde tuvalette yaşadığım sevinç, galibiyet sevincinden büyüktü.
