2324
hepsi kutsaldır saygı duyulasıdır benim için. hatta o kadar ki sevmediğim bir adamın galatasaraylı olduğunu öğrensem utanırım düşündüklerimden muhabbet kurmaya çalışırım falan filan. neyse konumuz bu değil. bütün sene deyim yerindeyse kahrını çektiğim stadımıza ilk defa kafam ölümüne rahat formam atkım bayrağım saçımda sarı kırmızı örgüye kadar hazırlanıp gittim 2 arkadaşımla. nasıl mutluyuz belli değil. bir ara cennetin orası olduğuna karar verdik o derece. derken meşaleler yanmaya başladı. yanar halde bir meşale geldi arkamızdan kafaları sıyırdı geçti çok korktuk ama bir daha olmaz hataydı dedik. tam gaz eğlenceye devam ederken 2. meşale faslı başladı. korkuyorum aslında ama saha o kadar güzel ki arkamı kollayacak halde değilim. derken başıma birşey çarptı ve boynumun yandığını hissettim. can havliyle yere düştüm. açık bıraktığım saçlarım tutuşmuştu. ben çaresiz yerdeyim. koştu sağolsun herkes. aldılar meşaleyi. bayrağı söktüler sırtımdan atkımı çıkardılar. kalıntıları temizlemeye çalıştılar. saçlarımın sol tarafı yanıştı. tutam tutam koptu döküldü yerlere. uğurlu formamın omzu yandı. bayrağımla atkım sağlam çok şükür. yarın kaç yıldır uzattığım saçlarımı kestiricem.formamı da yanık giymeye devam edicem. meşaleyi atan mı? attığı anda koşmaya başlamış. öyle dedi görenler. kaçtı gitti yani. zaten umrunda da değildi galatasaray şampiyon olmuş falan. sahaya girip kutlamayı mahvedenler de bununla aynı insanlar. ne demek istediğimi açıklamıycam anlayan anladı zaten. bu olayı neden bu başlığa yazdım bilmiyorum. gecemi mahveden o taraftar(!) sanırım şu an bir yerlerde çok eğleniyordur. ne varsa annem de var yine. kim ne dediyse geçiremedi sinirimi. ama o dedi ki: "üzülme yavrum en azından galatasaray uğruna oldu. iyisin ya boşver saçını. " haklısın annem. cimbomum için oradaydım. yine olsa yine orada olurum. ama umarım aynı tarftarlarla (!) olmam.
