6981
http://gss.gs/t1B
şu an türk futbolunun içinde olduğu durumu görünce bizlere götüyle güldüğünü sanıyorum. ben düşünüyorum da; köpek gibi oyna, feragat et, gönülden sev. sonra "hiç bir sebep yokken" seni "sinema" bestesiyle yıksınlar, ağlatsınlar, medyanın önüne atsınlar *. bir anda bok gibi kal. sonra ülkede şike patlak versin. kavga, gürültü gırla; herkes saatli bomba gibi geziyor, fenerbahçe taraftarı hazırlık maçında sahayı basıp maçı tatil ettiriyor *, ligler ertelenmiş, avrupa'dan men olma durumu var, türk futbolunun sahne arkası ortaya bir çıkmış ki üfff, ortalık leş. kimsede gurur, onur, karakter kalmamış. ben olsam ben de giderdim.
empati yapıyorum:
galatasaray'ı çok seviyorum, çocukluktan beri hem de. galatasarayl'la şampiyonluk yaşıyorum. ancak en büyük hayalim, hayatımın en büyük hedefi avrupa'da büyük bir kulüpte başarılı olmak, kupalar kazanmak. sonra olaylar oluyor. taraftarla aram bozuluyor. ülke futbolu bitme noktasına geliyor. ülke kaosta. uefa başında bekliyor, men edecek büyük ihtimalle. yani birkaç ay içinde her şey tepetaklak oluvermiş. hayallerim yıkılıyor. o anda bir teklif geliyor. ispanya ligi'nden. her şey dibe vurmuşken hayallerimin gerçek olma ihtimali bir anda iki dudağımın arasına bakıyor. kal diyor herkes, fatih hoca geldi. haklılar da. ben de kalmak istedim zaten önce. ama içim buruktu sonuçta ilk gelen teklifi reddederken... önümü göremiyorum. ülkemdeki futbol öyle bir virajda ki; sonu görünmüyor. burada kalırsam yuvamda, ailemle, aşık olduğum formayla olucam, her ne kadar güvenimi neredeyse tamamen kaybetseler de, bazı şeyleri halının altına atıp taraftarla da barışıp yine yumak olabilirim; çünkü arada galatasaray aşkı var, hatta daha da fazla para kazanıcam. ama o zaman en büyük hayalimi gerçekleştirip gerçekleştiremeyeceğimi bilemiyorum. bu fırsatın bir daha gelip gelemeyeceğini bilemiyorum... ben de o teklifi kabul ederdim hocam. zor bir karar ama ederdim yani. o teklifi kabul etmem galatasaray sevgimden bir şey azaltmaz. taraftar kırılırmış; kırılmasınlar. beni onlar bugüne getirdi ama bana yaptıkları çok büyük ayıptı, bir daha bana böyle bir yıkım yaşatmayacaklarının garantisi var mı? yok. hem koskoca galatasaray futbol takımı bir tek arda gitti diye çok fazla kan kaybetmez. zira, az buz değil 12 milyon euro da para koyarak gideceğim kulübün kasasına...
falan filan...
ben de birkaç gece uyuyamazdım ama sonunda giderdim. ve bildiğim kadarıyla arda da böyle yaptı. yani öyle, herkesin atfettiği gibi "sikerim galatasaray'ı, oh be gidiyorum, hadi eyvallah" deyip kaçmadı. o yüzden hiç ama hiç kızmıyorum kendisine. hatta ilk cümlede söylediğim gibi şu anki durumumuza bakarak tahmin etmem çok zor değil ki; arda eğer şu an galatasaray'da oynuyor olsaydı, muhtemelen bu sene içinde yaşadıkları yüzünden kalp hastası falan olurdu. hayal ediyorum, istinye'de emre belözoğlu'yla karşılaştı. damgalar hazır olurdu; "şikecilerle arkadaşlık yapan arda, ırkçının kankası arda, zaten milliyetçi olduğunu açıklamıştı kesin bu da ırkçıdır" vs.
en az bir sene bu gibi ithamlarda bulunan kişilik bozukluklarıyla mı uğraşmak? yoksa kendilerince haklı ama işin aslında senin de haklı olduğun "son anda bizi satan" arda olup ispanya'da rahat rahat top oynamak mı? kendisi ikincisini seçti. ben olsam ben de ikincisini seçerdim. şu an arda'ya vuranların çoğunun da aynı durumda ikincisini seçeceğini düşünüyorum.
edit:link
şu an türk futbolunun içinde olduğu durumu görünce bizlere götüyle güldüğünü sanıyorum. ben düşünüyorum da; köpek gibi oyna, feragat et, gönülden sev. sonra "hiç bir sebep yokken" seni "sinema" bestesiyle yıksınlar, ağlatsınlar, medyanın önüne atsınlar *. bir anda bok gibi kal. sonra ülkede şike patlak versin. kavga, gürültü gırla; herkes saatli bomba gibi geziyor, fenerbahçe taraftarı hazırlık maçında sahayı basıp maçı tatil ettiriyor *, ligler ertelenmiş, avrupa'dan men olma durumu var, türk futbolunun sahne arkası ortaya bir çıkmış ki üfff, ortalık leş. kimsede gurur, onur, karakter kalmamış. ben olsam ben de giderdim.
empati yapıyorum:
galatasaray'ı çok seviyorum, çocukluktan beri hem de. galatasarayl'la şampiyonluk yaşıyorum. ancak en büyük hayalim, hayatımın en büyük hedefi avrupa'da büyük bir kulüpte başarılı olmak, kupalar kazanmak. sonra olaylar oluyor. taraftarla aram bozuluyor. ülke futbolu bitme noktasına geliyor. ülke kaosta. uefa başında bekliyor, men edecek büyük ihtimalle. yani birkaç ay içinde her şey tepetaklak oluvermiş. hayallerim yıkılıyor. o anda bir teklif geliyor. ispanya ligi'nden. her şey dibe vurmuşken hayallerimin gerçek olma ihtimali bir anda iki dudağımın arasına bakıyor. kal diyor herkes, fatih hoca geldi. haklılar da. ben de kalmak istedim zaten önce. ama içim buruktu sonuçta ilk gelen teklifi reddederken... önümü göremiyorum. ülkemdeki futbol öyle bir virajda ki; sonu görünmüyor. burada kalırsam yuvamda, ailemle, aşık olduğum formayla olucam, her ne kadar güvenimi neredeyse tamamen kaybetseler de, bazı şeyleri halının altına atıp taraftarla da barışıp yine yumak olabilirim; çünkü arada galatasaray aşkı var, hatta daha da fazla para kazanıcam. ama o zaman en büyük hayalimi gerçekleştirip gerçekleştiremeyeceğimi bilemiyorum. bu fırsatın bir daha gelip gelemeyeceğini bilemiyorum... ben de o teklifi kabul ederdim hocam. zor bir karar ama ederdim yani. o teklifi kabul etmem galatasaray sevgimden bir şey azaltmaz. taraftar kırılırmış; kırılmasınlar. beni onlar bugüne getirdi ama bana yaptıkları çok büyük ayıptı, bir daha bana böyle bir yıkım yaşatmayacaklarının garantisi var mı? yok. hem koskoca galatasaray futbol takımı bir tek arda gitti diye çok fazla kan kaybetmez. zira, az buz değil 12 milyon euro da para koyarak gideceğim kulübün kasasına...
falan filan...
ben de birkaç gece uyuyamazdım ama sonunda giderdim. ve bildiğim kadarıyla arda da böyle yaptı. yani öyle, herkesin atfettiği gibi "sikerim galatasaray'ı, oh be gidiyorum, hadi eyvallah" deyip kaçmadı. o yüzden hiç ama hiç kızmıyorum kendisine. hatta ilk cümlede söylediğim gibi şu anki durumumuza bakarak tahmin etmem çok zor değil ki; arda eğer şu an galatasaray'da oynuyor olsaydı, muhtemelen bu sene içinde yaşadıkları yüzünden kalp hastası falan olurdu. hayal ediyorum, istinye'de emre belözoğlu'yla karşılaştı. damgalar hazır olurdu; "şikecilerle arkadaşlık yapan arda, ırkçının kankası arda, zaten milliyetçi olduğunu açıklamıştı kesin bu da ırkçıdır" vs.
en az bir sene bu gibi ithamlarda bulunan kişilik bozukluklarıyla mı uğraşmak? yoksa kendilerince haklı ama işin aslında senin de haklı olduğun "son anda bizi satan" arda olup ispanya'da rahat rahat top oynamak mı? kendisi ikincisini seçti. ben olsam ben de ikincisini seçerdim. şu an arda'ya vuranların çoğunun da aynı durumda ikincisini seçeceğini düşünüyorum.
edit:link
