65
22 nisan 2012 galatasaray fenerbahçe maçının üzerinden tam 1 hafta geçmesine rağmen hala ilk günkü gibi moralsiz ve "bozuk" olmamdan dolayı hayatının son anlarında neler hissettiğini biraz daha iyi anlayabildiğim merhum. ne kadar "kendimce" sıkıntılı bir dönemden geçsem de fatih'e göre gayet "bir eli yağda bir eli balda" bir yaşam sürmeme rağmen bir haftadır içimde yaşadığım yıkımın tarifi gerçekten çok zor. belki kalbim onunki kadar güçsüz ya da yorgun olsa bu satırları yazamıyor olacaktım. forvet oyuncularımızın, bomboş köşeye topu yuvarlamak varken her seferinde volkan demirel ayısını şişleme sevdası olmasa alacağımız farklı galibiyet milyonlarca galatasaraylıyı sevinçten havalara uçuracaktı. en azından birkaç gün yataktan gülümseyerek uyanacak, bütün dertlerini ve yorgunluklarını unutacaktı fatih ve onun gibi zorluklarıyla mücadele ettiği hayatta galatasaray'a sarılan binlerce yorgun beden. ama olmadı işte...
