galatasaray taraftarının pasifliği

üzüntüsüne sorumlu aramaya çalışanların uydurduğu hurafe. söz konusu maçta* tribündeydim. benim ve oradaki pek çok insanın sesi kısıldı falan bunlar hep olağan şeyler ama o taraftara pasif demeye kimsenin hakkı yok. öyle bir maçtı ki 1500 tane pozisyon var her an gol olacak gibi heyecan tavan yapmış kontradan 3 pasta gol yeniyor farka gidecek maç saçma bi şekilde yitip gidiyor.

beraberlik golünden sonra yıkılıyordu stad o coşkuyla 4 dakikada 5 pozisyon yakaladık hatta golün santrasında kazandığımız topta elmander arka direğe biraz daha yavaş yuvarlasaydı 2. gol geliyordu. aydın altı pasta 7 metrelik kalede volkan'ı nişanlıyorsa, necati çizgideki topa hamle yapamıyorsa, baros'un kafası direği yalayıp dışarı gidiyorsa taraftarın suçu ne?

benim nazarımda bu maçtan sonra takımı alkışlayarak tribüne çağırmak, oyuncu değişikliklerinde tek bir ıslık sesi çıkarmamak taraftarlığın ne demek olduğunu özümsemek demektir. galatasaray taraftarı olarak gururlandırmıştır.

galibiyete giden yolda her şey mübah falan değildir, olmamalıdır. sen galatasaray'a gönül verdiysen "biz niye kabloları kesmedik" "keşke maçı oynatmasaydık" "sahaya mızraklarla saldırsaydık" falan diyemezsin. diyorsan çok ama çok yanlış gelmişsin birader.