2130
17 mart 2012 fenerbahçe galatasaray maçından sonra tepkimle amcalarımdan birini, 22 nisan 2012 galatasaray fenerbahçe maçından sonraki sinirim yüzünden de halamın kocasıyla bağları kopartmıştır. canı sağolsun, zerre faydası olmayan akrabalardan kurtuldum en azından.
22 nisan 2012 galatasaray fenerbahçe maçı'ndan sonra çok ağladım, neye ağladığımı bilmeden. ağlama sebebim olmadan belki sadece şansa kadere ne bileyim ne engellediyse gol atmamızı onun yüzünden. annem-babam hayatım boyunca olmadığı kadar sert konuştu benimle, hem kırdığım döktüğüm ilişkiler sebebiyle hem de bir maç sonucuna bu kadar ağlamam üzülmem sebebiyle. anlatamadım bir maç skoru yüzünden ağlamadığımı, anlayamadılar galatasaray'ın sadece 90 dakikalık bir tutku halinden bambaşka bir şekle dönüştüğünü. aylardır kendimi azıcık iyi hissediyorsam bunun tek sebebinin galatasaray olduğunu, geçen sene 16 mağlubiyet ardından geceleri uyuyamaz hale gelmişken, her gün başımı yastığa koyunca gözümden yaş geldiğini bilmediler bilemeyecekler, geçen sene bugünleri bekleyerek kendimi avuttuğumu bilmediler bilemeyecekler. babam dedi ki yapabilecek bir şeyim olsa da gitsem yapsam. yok ki be babam yapacak bir şey, ne bu sevdayı gönlümden çıkarmaya gücü yeter kimsenin, ne de bugünkü üzüntümü azaltmaya. sadece kendimi değil benimle aynı durumdaki milyonlarca insanı düşündüm, tekrar kahroldum. sevinmeyi hak ettik be biz, çok hak ettik hem de. yaşamadık mı en zor günleri, yumruğumuzu sıkıp, vurmadık mı sert bir yerlere, hayalinde yaşamadık mı şampiyonluk gecesinin. sonunda mutlaka kazanacağız. bunu hak ettik, gözyaşlarımızla, sıktığımız yumruğumuzla, bastırdığımız çığlığımızla.
22 nisan 2012 galatasaray fenerbahçe maçı'ndan sonra çok ağladım, neye ağladığımı bilmeden. ağlama sebebim olmadan belki sadece şansa kadere ne bileyim ne engellediyse gol atmamızı onun yüzünden. annem-babam hayatım boyunca olmadığı kadar sert konuştu benimle, hem kırdığım döktüğüm ilişkiler sebebiyle hem de bir maç sonucuna bu kadar ağlamam üzülmem sebebiyle. anlatamadım bir maç skoru yüzünden ağlamadığımı, anlayamadılar galatasaray'ın sadece 90 dakikalık bir tutku halinden bambaşka bir şekle dönüştüğünü. aylardır kendimi azıcık iyi hissediyorsam bunun tek sebebinin galatasaray olduğunu, geçen sene 16 mağlubiyet ardından geceleri uyuyamaz hale gelmişken, her gün başımı yastığa koyunca gözümden yaş geldiğini bilmediler bilemeyecekler, geçen sene bugünleri bekleyerek kendimi avuttuğumu bilmediler bilemeyecekler. babam dedi ki yapabilecek bir şeyim olsa da gitsem yapsam. yok ki be babam yapacak bir şey, ne bu sevdayı gönlümden çıkarmaya gücü yeter kimsenin, ne de bugünkü üzüntümü azaltmaya. sadece kendimi değil benimle aynı durumdaki milyonlarca insanı düşündüm, tekrar kahroldum. sevinmeyi hak ettik be biz, çok hak ettik hem de. yaşamadık mı en zor günleri, yumruğumuzu sıkıp, vurmadık mı sert bir yerlere, hayalinde yaşamadık mı şampiyonluk gecesinin. sonunda mutlaka kazanacağız. bunu hak ettik, gözyaşlarımızla, sıktığımız yumruğumuzla, bastırdığımız çığlığımızla.
