80
ben çocukken şahane pazar' ı sunardı kardeşiyle, yarışmalarla araba dağıtırdı. arabamız olmadığından* arardı babam sürekli. tabi ki telefon düşmezdi, insanlar çatır çatır arabaları alırdı ben de üzülürdüm. şimdi ekonomik durum var yine araba alamıyoruz meğerse babamda paranın yokluğunun yanı sıra araba kullanma yeteneği de yokmuş... neyse efendim behzat uygur dendiğinde aklıma üç şey gelir: değerli üstat nejat uygur, kardeşi süheyl uygur ve kazanamadığımız araba. şimdi çocukluğumun önemli bir figürüyle tuttuğumuz takımın sözlüğünde yazarız, hayat ne garip vapurlar filan..
