• 45
    nedense maçın ikinci yarısını izlerken keyif almaktan çok sinir stres oldum. arsenal'de o azmi ve isteği göremedim, hasbelkader 3 gol atmışlar da bu skor bile yeterliymiş gibi bir halleri vardı.

    robin van persie efsane bir gol kaçırdı, kaçırdığı ile kaldı... ulan insan azıcık hırs yapar, 3-0'a kadar getirmişiz, gol de kaçırmışız allah allah diye yüklenelim bombalayalım kaleyi der.

    arsenalliler hücuma falan çok hızlı çıktılar hayret ettim hatta ama milan ceza sahasında ne varsa artık girer girmez bir kafa karışıklığı, bir kazmalık baş gösterdi niyeyse...

    bu sezon evimizde beşiktaş'ı 3-2 yendiğimiz maçta 2-2'den sonra ne biçim yüklenmiştik biz, hücum etmek demiyorum, rakip kaleyi ablukaya almayı diyorum.

    birader ben fatih terim'e çok mu alıştım yoksa ya?

    maç kendi içinde çok keyifliydi ama arsenal 3-0 öndeymiş de 1 gole daha şiddetle ihtiyacı varmış gibi oynamadı bence... seyirciler sus pus, arsene wenger bir şeyler anlatıyor kenarda falan, süt kupası maçı mı olum bu? şampiyonlar ligi lan...

    aman, neyse, biz böyle bir durumda olsaydık adım gibi eminim son dakikalara değil yorulmak, fatih'in topları fatih'in topları nidaları ile girerdik, onu fark ettim, yoksa bana ne arsenal'den, kader kısmet zaten bu işler... yazgıda yoksa olmuyor.

    *
App Store'dan indirin Google Play'den alın