123
annem, sayemde çok koyu bir galatasaraylıdır. ancak galatasaraylılığı benim üzülmemem üzerine kuruludur. şöyle ki ulubatlı souness'ın zamanından lucescu'lu zamanlara kadar evde izlediğim her maçta 90 dakika allah'ım inşallah galatasaray kazanır duaları edebilme kapasitesi vardır. bu dönem benim çocukluk ve ergenlik dönemlerime denk geldiğinden çoğu yenildiğimiz maçta göz yaşlarıma hakim olamıyordum. annem de ben artık ağlamayayım diye haydi, vur, gol, hah oldu, tamam sakin gibi taktikler veriyordu kıyamam.
bir çok maçta annemin dualarının kabul olduğunu söyleyebilirim. ben buna inanıyorum. artık beraber yaşamıyoruz, en son ne zaman beraber maç seyrettik hatırlamıyorum. ya da dur hatırlıyorum galiba, bir keresinde bana ütü yapmaya geldiğinde basket maçı izlemiştik. ay bu futboldan daha heyecanlaymış be dedi ütüye devam etti.
alışkanlıktan dolayı maça gitmeden önce mutlaka annemi arayıp iyi şanslar dileğini, duasını alırım. kısacası anneyle maç seyretmek güzeldir. duygu dolu anlar yaşatır.
bir de babayla maç seyretmek var ki, her anlamda gurur timsalidir.
bir çok maçta annemin dualarının kabul olduğunu söyleyebilirim. ben buna inanıyorum. artık beraber yaşamıyoruz, en son ne zaman beraber maç seyrettik hatırlamıyorum. ya da dur hatırlıyorum galiba, bir keresinde bana ütü yapmaya geldiğinde basket maçı izlemiştik. ay bu futboldan daha heyecanlaymış be dedi ütüye devam etti.
alışkanlıktan dolayı maça gitmeden önce mutlaka annemi arayıp iyi şanslar dileğini, duasını alırım. kısacası anneyle maç seyretmek güzeldir. duygu dolu anlar yaşatır.
bir de babayla maç seyretmek var ki, her anlamda gurur timsalidir.
