52
epeydir gittiğim maçlara hep takımın mükemmel oyununu ve gol sevinçlerindeki kenetlenmeyi görmek istediğim için giderdim. bu karlı sabahta ise yine eski günleri hatırladım. can sıkıntısı var. kafalar bulanık. hava soğuk. sosyete ve sadece "ayağa kalkmayan fenerli olsun"da ayağa kalkanların büyük ihtimalle cumartesi akşamlarını feda etmeyeceği maç. daha çok seviyorum bu maçlardaki tribünleri. samimi oluyor çünkü. şu dar zamanımda daha bir ilaç olur bana. mesela biz 2 puan geride olsaydık fenerbahçe'den ve bir nisan akşamı olsaydı bugün daha az gidilir gelirdi bana. ama bugün, her şey tribün için ideal. uzun süre sonra galatasaray ile coşmaya, galibiyet kutlamaya, devre arasında teknik detay konuşmaya, elmander'e söyleyecek söz aramaya değil, sarılmaya gidiyorum galatasaray'a. ne zaman daralsam hep o yok muydu zaten?
tanım: 3 puanı alıp pazartesi günü manisa'ya kulaklarımızı çevireceğimiz karşılaşma.
tanım: 3 puanı alıp pazartesi günü manisa'ya kulaklarımızı çevireceğimiz karşılaşma.
