90
7 ocak 2012 samsunspor galatasaray maçında sesini duyduktan hemen sonra karnımın hafif karıncalanması, ayaklarımın 30 kiloluk beton kalıbına bağlanması gibi ağırlaşması, kalbimde bir ritim bozukluğu hissederken gözümde kayma başladı ki şaşı olacağım zannetim. neden diye düşünürken batım skor 0-2. bu zat-ı muhteremin anlattığı çoğu maçta olduğu gibi kaybedilen puanlar bizi bekler mi acaba derken tam o sırada fatih terim göründü gözüme. nasıl şirin, nasıl babacan, nasıl karizmatik anlatamam size.(u: evet o şaşı gözlere, olamaz mı?) o anda o bana bütün olan acayipliklerin hepsi kalktı ve maç 2-3 olduğunda ben gol sevinci için oturduğum koltuktan fırlamış tuvaletin önünde evlilik yüzüğümü öpüyordum.* velhasıl maç 2-4 bitti ve melih şendil kabusundan uyandım. hayat normale döndü şu an benim için. bu arada merak etmeyin evde koltuğa geldim gol sevincinde kalmadım ve gayet iyiyim acil servisten yazmıyorum.
