emre belözoğlu

13-14 yaşlarındayken emre belözoğlu hayranıydım. ne de olsa hagi gittikten sonra yerine o geçecekti. bizim yerli hagi'miz olacaktı, gazetelerde hep duyardık bildiği her şeyi hagi öğretti, hagi yetiştiriyor bu çocuğu diye, o yüzden güvenim tamdı, ancak fatih terim gittikten sonra bir haller olmuş kendisine, ben o zamanlar küçük olduğum için anlamıyordum, okan ile emre'nin galatasaray'a verdiği zararı, ee hagi'de futbolu bırakmıştı, emre'nin takımda kalıp bu takımı sahiplenmesi gerekirken kaçıverdiler yurtdışına okan'la birlikte. biz gassaray'ı çok seviyoruz ama yeaa diyerek, yurtdışında verdikleri her röportajda dönersek galatasaray'dan başka takımda oynamayız sözleriyle milleti kandırdılar. ama noldu biz inandık bu sözlere, dedim ya belki de yaşım çok küçük olduğu için yedik bunları, inter'de newcastle united'da oynadığı dönemde maçlarını hep takip etmeye çalıştım, gol attığında sevindim sakatlandığında üzüldüm ne yalan söyleyeyim, hatta artık yurtdışında dikiş tutturamadığı zamanlarda galatasaray'a gelmesi için dua bile ettim.

ancak fenerbahçe'ye transferini gazetelerden öğrendiğimde ilk önce inanmak istemedim yine yalan haberdir fotomontajdır falan dedim kendi kendime, ama ne yazık ki gerçekti, hani çok sevdiğiniz bi yakınınızı kaybettiğinizde o kişiyle yaşadığınız güzel anılar gelir ya aklınıza gözleriniz dolar, benimde kafamın içinden ilk çıktığı karşılaşmada beşiktaş'a attığı gol, mallorca'ya attığı aşırtma golleri, leeds united maçında gördüğü kırmızı karttan sonraki üzüntüm ve en can yakıcı olanı türkiye kupası yarı finalinde kadıköy'de fener'e attığı gol geçiyordu. oysa ki biz fener'e attığı golden sonra nasıl da sevinmiştik. nasıl olabilir böyle bir şey hala aklım almıyor. galatasaray'daki efendi emre gitmiş, yerine fenerbahçelileşen emre gelmiş.

çoğu galatasaray taraftarı nefret ediyor bu adamdan ama inanın ben artık hiç bir şey hissetmiyorum.

edit: imla