13
senelerden 91, ben ilkokul 1'e gidiyorum. bursa'da ikamet ediyoruz.
okulun en azılı galatasaray'lılarındanım. suluğum olsun, çantam olsun hep sarı kırmızı. maçları babamla tv karşısında izliyoruz, hop oturup hop kalkıyorum. hayalim hep stada gidip, takımı yerinde izleyebilmek. babamın başının etini yiyiyorum, galatasaray bursa'ya geldiğinde gideceğiz diye. adama illallah geliyor artık, sırf beni susturmak için söz veriyor.
takımda özel biri var benim için. babamın küçükköyspor'dan öğrencisi hayrettin demirbaş galatasaray kalesinde, bana imzalı fotoğraflar, mektuplar gönderiyor. ilk ve tek görüşmemizde benim tüm 18'i ezbere saymama çok şaşırmıştı, bana forma ve resim gönderme sözü vermişti. o zamanlarda da delikanlıydı, sözünü bir haftada yerine getirdi.
ilk bursa deplasmanına hayro'nun davetlisi olarak gidiyoruz babamla. bizim ev, stada çok uzaktı. o zamanlarda da taksiler inanılmaz pahalıydı. bıçakçılar caddesini boydan boya yürüyüp, heykelden otobüse binmemiz gerekiyordu. otobüs o kadar doluydu ki, babam benim gibi bir ufaklığı otobüse bindirmek istemedi, oradan da yürüdük. 7 yaşında bir çocuğu 15 km. yürütebilecek tek motivasyon galatasaray aşkı olabilirmiş meğerse.
maçı 3-0 kazandık, maçın üstüne bir de hayro kontenjanından otelde diğer oyuncularla tanıştım. o gün maç dönüşü takside babama şunu demiştim.
... ' - baba, beni iyi ki galatasaray'lı yapmışsın. çok sağol .. '
işte o baba, benim yoğunluğumda ben ona gidemediğim için bayramda bana, istanbul'a geliyor. ve ben onu, bahsi geçen maça götüreceğim, kendisi ilk kez türk telekom arena'yı görecek ..
iyi ki varsın, iyi ki galatasaray'lıyız baba, daha nice maçları senle izlemek dileğiyle ..
okulun en azılı galatasaray'lılarındanım. suluğum olsun, çantam olsun hep sarı kırmızı. maçları babamla tv karşısında izliyoruz, hop oturup hop kalkıyorum. hayalim hep stada gidip, takımı yerinde izleyebilmek. babamın başının etini yiyiyorum, galatasaray bursa'ya geldiğinde gideceğiz diye. adama illallah geliyor artık, sırf beni susturmak için söz veriyor.
takımda özel biri var benim için. babamın küçükköyspor'dan öğrencisi hayrettin demirbaş galatasaray kalesinde, bana imzalı fotoğraflar, mektuplar gönderiyor. ilk ve tek görüşmemizde benim tüm 18'i ezbere saymama çok şaşırmıştı, bana forma ve resim gönderme sözü vermişti. o zamanlarda da delikanlıydı, sözünü bir haftada yerine getirdi.
ilk bursa deplasmanına hayro'nun davetlisi olarak gidiyoruz babamla. bizim ev, stada çok uzaktı. o zamanlarda da taksiler inanılmaz pahalıydı. bıçakçılar caddesini boydan boya yürüyüp, heykelden otobüse binmemiz gerekiyordu. otobüs o kadar doluydu ki, babam benim gibi bir ufaklığı otobüse bindirmek istemedi, oradan da yürüdük. 7 yaşında bir çocuğu 15 km. yürütebilecek tek motivasyon galatasaray aşkı olabilirmiş meğerse.
maçı 3-0 kazandık, maçın üstüne bir de hayro kontenjanından otelde diğer oyuncularla tanıştım. o gün maç dönüşü takside babama şunu demiştim.
... ' - baba, beni iyi ki galatasaray'lı yapmışsın. çok sağol .. '
işte o baba, benim yoğunluğumda ben ona gidemediğim için bayramda bana, istanbul'a geliyor. ve ben onu, bahsi geçen maça götüreceğim, kendisi ilk kez türk telekom arena'yı görecek ..
iyi ki varsın, iyi ki galatasaray'lıyız baba, daha nice maçları senle izlemek dileğiyle ..
